نسخه شناسی
معنی کلمه نسخه شناسی در دانشنامه عمومی
طیّب به نکته ای در خور توجه اشاره می کند و می نویسند: باید مرز باریک بین کتابشناسی و نسخه شناسی را در پژوهش مورد توجه قرار داد. نسخه شناسی، بیش از آن که در کار شناخت محتوای کتاب باشد، به ابعاد فیزیکی و تاریخی نسخه خطی به عنوان شیء حامل کتاب اشاره دارد و داده های محتوایی کتابشناسی، در تحقیقات نسخه شناسی به کمک هدف اصلی این دانش می آیند. کتابشناسی محتوایی نیز بهره های فراوانی از دانش نسخه شناسی می برد و از نتایج بررسیهای آن برای شناخت بهتر کتاب ( به عنوان محتوایی قابل خواندن با ماهیتی منتزع از کالبد نسخه های دستنویس ) بهره می برد. جان مِلونِ فرانسوی، نیز نسخه شناسی را اینگونه توضیح داده است: "از طریق مباحث این دانش جدید، یعنی «کُدیکولوژی» و نسخه شناسی می توان دریافت که این علم، عنوان دیرینه شناسی کتاب، بویژه کتابهای دستنویس را برای خود به عنوان موضوع بررسی، پیشنهاد می دهد. با این وجود، دامنۀ این علم از شناختِ پیشینۀ کتاب به معنایِ دقیق آن، فراتر می رود تا جنبه های متنوّعی از شناختِ تاریخی را نیز در برگیرد؛ مواردی چون: پیشنیۀ اختصاصیِ دستنویس مورد نظر ( همان نسخه ) ، تاریخِ گزارش متون، سرگذشتِ کاتبان کتابها ( نسخه نویسان و کنشگران تولید کتاب دستی و چاپی ) ، تاریخ مخازن نسخه های خطی، تاریخ مخازن و مجموعه ها و گردآورندگان نسخه های خطی.
نسخه شناسی به صورت عام مهارت و دانشی است که به وسیله آن می توان نسخه های خطی را از جنبه های گوناگون توصیف و معرفی کرد، نسخه شناسی اطلاعات مربوط به فیزیکِ نسخه است. همچنین شرایط نگهداری نسخه های خطّی از بررسی های این علم است؛ نسخه های خطی به علت قدمت و همچنین جنبه های هنری در مجموعه های جداگانه در کتابخانه ها و موزه ها نگهداری می شوند زیرا شرایط استاندارد، درجه حرارت، میزان رطوبت باید کنترل شود، همچنین آفت زدایی شوند و از طرفی در معرض تابش نور خورشید و اشعه مادون قرمز و ماوراء بنفش نباشند.
جملاتی از کاربرد کلمه نسخه شناسی
جلالالدین در فقه پیرو مذهب شافعی و از نظر اصول عقاید، اشعری بودهاست، چنانکه کلیه آثار کلامی او خصوصا شرح عقاید عضیده نشان میدهد. اما محققان شیعی معاصر ادعا میکنند که کمکم به مذهب شیعه اثنی عشری گروید و کتاب نور الهدایه را دلیلی بر این مدعا ذکر میکنند. در حالی که نه سیاق این کتاب شباهتی به آثار دوانی دارد نه از لحاظ نسخه شناسی میتوان به او نسبت داد. بلکه این کتاب پس از علامه دوانی نوشته شده است.[نیازمند منبع]