نرم گوی

معنی کلمه نرم گوی در لغت نامه دهخدا

نرم گوی. [ ن َ ] ( نف مرکب ) نرم گو. نرم زبان. نرم گفتار. باادب :
درشتی ز کس نشنود نرم گوی
سخن تا توانی به آزرم گوی.فردوسی.چو کافور موی و چو گلبرگ روی
دل آزرم جوی و زبان نرم گوی.فردوسی.پس آنگاه با هندوی نرم گوی
به سوگند و پیمان شد آزرم جوی.نظامی.

معنی کلمه نرم گوی در فرهنگ فارسی

نرم گو نرم زبان نرم گفتار

جملاتی از کاربرد کلمه نرم گوی

درشتی ز کس نشنود نرم گوی به جز نیکویی در زمانه مجوی
سخن نرم گوی ای جهاندیده مرد میارای لب را بگفتار سرد
پس آنگاه با هندوی نرم گوی به سوگند و پیمان شد آزرم جوی
سخن نرم گوی با سایل گر ز مالَش نمی دهی نفقه
درشت باطشۀ نرم گوی سخت کمان گران عطا وسبک حملۀ لطیف آثار
ابا نیکمردان سخن نرم گوی به گفتن ره شرم و آزرم جوی
چو بینیش با او سخن نرم گوی برهنه مکن تیغ و منمای روی