معنی کلمه نرم گوی در لغت نامه دهخدا نرم گوی. [ ن َ ] ( نف مرکب ) نرم گو. نرم زبان. نرم گفتار. باادب : درشتی ز کس نشنود نرم گوی سخن تا توانی به آزرم گوی.فردوسی.چو کافور موی و چو گلبرگ روی دل آزرم جوی و زبان نرم گوی.فردوسی.پس آنگاه با هندوی نرم گوی به سوگند و پیمان شد آزرم جوی.نظامی.
جملاتی از کاربرد کلمه نرم گوی درشتی ز کس نشنود نرم گوی به جز نیکویی در زمانه مجوی سخن نرم گوی ای جهاندیده مرد میارای لب را بگفتار سرد پس آنگاه با هندوی نرم گوی به سوگند و پیمان شد آزرم جوی سخن نرم گوی با سایل گر ز مالَش نمی دهی نفقه درشت باطشۀ نرم گوی سخت کمان گران عطا وسبک حملۀ لطیف آثار ابا نیکمردان سخن نرم گوی به گفتن ره شرم و آزرم جوی چو بینیش با او سخن نرم گوی برهنه مکن تیغ و منمای روی