ندان

ز دوزخ ندان جاودان رستگار کسی را که این باشدش کردگار

کیست او هر ندان بر نشناس فرق ناکرده فربهی ز آماس

قدر از کلک تو انگشت بد ندان بر دست که چون تو کس به سر سرّ قضا می نرود

تا می نخوری، قد رخ زرد ندانی ؛ تا جان ندهی، فایده ی درد ندان ی

حقیقت جان ذاتم بیگمانست یقین خود را در این صورت ندان است

اشکال بعلجب همه در یکدیگر زده کس در جهان ندان که غرض در میانه چیست