نجی

ناجی نوح نجی افسرده از طغیان قوم «قال انظر یا الهی ان قومی تکذبون

کاش چون نوح نجی فرموده بودی لاتدر تا شدی آن قوم را منزل بنیران الیم

فما کاسه منه الا نجی و تأتی باخت لها آبیه

نوح نجی از ماتم وی نوحه‌گر آمد طوفان به جهان بار دگر ز اشک بصر زد

تویی که نوح نجی را رهاندی از طوفان تو مهر مشرق جانی به غرب جسم نهان

نوح نجی گر از خطر موج رنجه شد غرقاب لجۀ غم بنیاد کن نشد

بعد ازو سجاد و آنگه باقر و صادق بود بعد از او موسی نجی الله و بعد از وی رضاست

بر خلیل الله چون گشت ریاحین آتش باز بر قوم نجی الله طوفان شد آب

به دعایی که کرد نوح نجی که در آفاق از آن هنوز اثرست

من نخواهم ز کمند نو نجات من نجی من کمد العشق فعات