ناگزیده

مگشای لب به خنده و کوتاه دار دست در عالمی که دست و لب ناگزیده نیست

آفتابی هلالْ غبغبِ او رطبی‌، ناگزیده کس لب او

شوق ثنای تو کرد غارت هوشم می نشناسم ز ناگزیده گزین را