ناشکیبی

انگیخته رخش ناشکیبی افراشته چتر بی نصیبی

نه تو گفتی که من باشم شکیبا کنونت ناشکیبی کرد شیدا

گر صبر می کنم ز دلم ناشکیبی است ور ناله می کنم ز خودم شرمساری است

چونکه دید او ستیزه کاری من ناشکیبی و بی‌قراری من

ز ناشکیبی و بی طاقتی که بود دلم کسان به طعنه نهادند هر دری لقبش

به کویت ناشکیبی گو نباشد به باغت عندلیبی گو نباشد

نازنین را به همرکیبی خویش کرد همراه ناشکیبی خویش

طلبم نهایت آن که نهایتی ندارد به نگاه ناشکیبی به دل امیدواری

تا که ز ناشکیبی بر روی من دوَد اشک ای مردمان بپرسید کز چیست ماجرایش

ز بیم ناشکیبی می نخوردی که یکباره قرارش می‌ببردی