میستان

ز خون رود گفتی میستان شدست ز نیزه هوا چون نیستان شدست

ز خون دشت گفتی میستان شدست ز نیزه هوا چون نیستان شدست

به شادی شغل عالم درج میکن خراجش میستان و خرج میکن

باد رنگینست شعر و خاک رنگین است زر باد رنگین میستان و خاک زرین می سپار

به خنجر زمین را میستان کنیم به نیزه هوا را نیستان کنیم

گهی در شکار و نیستان بدند گهی با حضور و میستان بدند

گر به نقد جان دلا نوشی دهندت زان دو لب فرصتی زین به چه باشد میستان تا می‌دهند

آنچه از من برد، ای حق مجیب میستان از او به دارو و طبیب

ترا که شیشه ی می داد و می دهد خواجو برو بمجلس مستان و میستان شیشه