میدان ده

کار ساخت میدان توپ‌خانه در سال ۱۲۴۶ شمسی (برابر با سال ۱۲۸۴ قمری و سال ۱۸۶۷میلادی)، و به دستور میرزا تقی‌خان امیرکبیر، در زمینی مستطیل شکل و در بیابان شمالی میدان توپ‌خانه قدیم (میدان ارگ کنونی) آغاز شد. پیش از آن و از زمان فتحعلی‌شاه، این بیابان برای جایگیری توپ‌ها و توپ‌چی‌ها اختصاص داشت. معمار میدان محمدابراهیم‌خان آذربایجانی (دایی کامران‌ میرزا) بود. کار ساخت میدان ده سال به درازا انجامید و در سال ۱۲۹۴ قمری به دستور محمدحسن اعتمادالسلطنه پایان گرفت. این میدان از نخستین گذرگاه‌های تهران است که سنگ‌فرش و بعدها آسفالت شده‌است.

روستای انارستان، در مجموعه روستاهای کوهپایه کرمان قرار دارد. مسیر از کرمان، جاده کوهپایه واقع در کمربندی به سمت شمال شروع می شود. حدود 35 کیلومتر است. قبل از رسیدن به میدان ده لولو، جاده سمت چپ مجاور پمپ بنزین به چهار راهی ختم می شود. به سمت شمال به روستای هینمان، به سمت غرب به روستای وامق آباد و به سمت راست (شرق) به روستای انارستان (خیابان انارستان یا ولیعصر) منتهی می شود. بعد از انارستان، روستای ده شیب قرار دارد. در خیابان انارستان، سمت چپ، خیابان دشت ناز (32 ولیعصر) واقع است که دارای مناظری بکر و زیبایی است. مجموعه روستاهای کوهپایه، خوش آب و هوا و محل مناسبی برای اوقات فراغت و تفریح خانواده ها است. روز های تعطیل، خانواده های بسیاری از کرمان و سایر مناطق به کوهپایه می آیند.

جاجیم‌ها پرز ندازند و می‌توان از هر دو روی آن استفاده کرد. کوچ‌گردان از آن بهرهٔ زیادی می‌گیرند و کاربرد آن به عنوان روانداز و محافظ سرما است.جاجیم مناسب‌ترین چیزی بود که در قدیم روی کرسی می‌انداختند، بود با متروک شدن کرسی زغالی بافت و مصرف جاجیم در شهرها و حتی در شهرستان‌های دور و نزدیک نیز به فراموشی رفت ولی روستائیان طبق عادت قدیمی مناسب‌ترین روانداز کرسی زمستانی را رها نساخته‌اند و پیر زن‌های دهاتی همچنان جاجیم خودشان را در زمستان و تابستان در فضای باز اطراف خانه و میدان ده یا هر مکانی که امکان داشته باشد دراز می‌کنند و سه‌پایه مخصوص آن را بر پا می‌دارند و جاجیم می‌بافند.