می فروش

طعنم ز زاهدی مزن ای پیر می فروش هر چند پر کنی قدح باده در کشم

گرفته صراحی بکف می فروش بهر کس که میداد، میگفت : نوش

مست فراغتیم باقبال می فروش خلوت نشین بخواب نه بیند فراغ ما

بگشاد پرده از رخ اسرار قاسمی در حال می فروش سر خم باده بست

آن پیر می فروش محبت شه نجف کش صد هزار رستم در چه چو بیژن است

درآن شاه لب تشنگان می فروش شهیدان خونین کفن باده نوش

جز پیر می فروش که امروز بی ریاست پیری ندیده ایم که، آبش به شیر نیست

همزانوی آنک تش نبینی سرمست ز می فروش دیگر

زان حسرتی که در دل من می فروش کرد بزم میی نشد که لبم خشک ازو نبود

نکهت بهار آمد ساغر طرب برکف مژده می پرستان را پیر می فروش آمد