موج توفان

در دل آن خانه که کردم به وفای تو بنا موج توفان قیامت نکند بنیادش

کهکشان هم پایمال موج توفان گل است سبزه را از خواب غفلت چند بردارد بهار

چونکه مقصد گوهر غلتان بود موج توفان گلشن ریحان بود

روزگار افلاک را در رستخیز قهر تو کشتی سرگشته اندر موج توفان یافته

بارها از شرم رایت آسمان خورشید را زیر سیلاب عرق در موج توفان یافته

که چون بیرون آمد فلاتون ز آب تن خاکی از موج توفان خراب

الغیاث ای بیکران دریای لطف الغیاث ای موج توفان خیز لطف

حال ما خواهی بدانی، زلف خوبان را ببین شور خس را گر ندانی، موج توفان را ببین!

لطمع زن بر لجه ی دریای فیض حاصل آن موج توفان زای فیض