مه پاره

روشن است امشب شب ما گوئی آن مه پاره باز پاره ای از نور روی خویش با مهتاب داد

عاشقان را رخصت دیدار آن مه پاره نیست همچو خورشیدش کسی را طاقت نظاره نیست

بشو یاد تو ای مه پاره هستم بروز از درد و غم بیچاره هستم

چنان ازداغ روشن شد دل صد پاره ام صائب که از هر پاره دارم درنظر مه پاره دیگر

چه لذت دیدن رخسار آن مه پاره می بخشد که عاشق هر دو عالم را به یک نظاره می بخشد

یک گریبان نیست کز بیداد آن مه پاره نیست رحم گویا در دل بی‌رحم آن مه پاره نیست

نه سرخی داشت آن مه پاره بر فرق زده ابر بلا بر تارکش برق

بازگو آنچ بگفتی که فراموشم شد سلم الله علیک ای مه و مه پاره ما

اگر مه پاره سیتا رفت از دست مرا امکان خورشید دگر هست

چو اندر آرزو بگذشت نه ماه یکی مه پاره زاد از یک زن شاه