منشق

در کمین وی نشست و بی‌دریغ فرقوی منشق نمود از ضرب تیغ

از چه نسوزد دلم که گشت به محراب فرق تو منشق ز تیغ زادهٔ ملجم

شد از تجلی دیدار آینه منشق چنانکه از رخ توحید پرده پندار

تواند چو مه مهر را کرد منشق که آن بنده طلعت اوست وین هم

بَنی تَغْلِب قبیله‌ای عربی است که اهمیت ویژه‌ای در وقایع تاریخ منطقه داشته‌اند. از این قبیله شاعران و جنگجویان بسیاری به شهرت رسیده‌اند. این قبیله پس از ظهور اسلام، به مخالفت با اسلام پرداختند و در نهایت به شعبه‌های مختلفی منشق شدند.

سم رخشش حجاب نه گردون کرد منشق ز گرم جولانی

احمد محمود نام امیّ صادق کلام منشق ماهِ تمام قطب امم مصطفا

چو شد این بیست و هشت منشق از او شد سی و دو ظاهر ز احمد شد عیان آدم، چو اصل جسم و جانستی

از نظر اشتقاق ادبی، این واژه از ریشه «ج‌رر» در زبان عربی منشق شده‌است و به معنای کشیدن و گستردن چیزی است. واژه جریره به معنای جنایت و گناه نیز به کار رفته‌است که به جهت انشقاق از همین ماده‌است. بر این اساس گناه چیزی است که شخص به سوی خود می‌کشد.

زمین کعبه منشق شد برون آمد از او دابه چو کرد اظهار آیت ها ز کعبه زان دوانستی

قلم منشق شد و نقشش مصیبت در الواح معانی و صور شد

خوش ز سم کمیت عرش نورد منشق ایجان حجاب امکان کن