مطوعه

معنی کلمه مطوعه در لغت نامه دهخدا

( مطوعة ) مطوعة. [ م ُ طَوْ وِع َ ] ( ع ص ) آنان که به طوع جهاد کنند بی آنکه واجب گردد بر ایشان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( غیاث ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). کسانی که بخودی خود به غزو روند. ج ، مطوعون. ( مهذب الاسماء ). نام مسلمانان و داوطلبان جهاد در جنگهای صلیبی به روزگار ایوبیان. سپاهیان داوطلب مقابل مرتزقة. داوطلب. ( یادداشت به خطمرحوم دهخدا ) : و سپاه مطوعة و غازیان سپاهی بزرگ با او و حربی بزرگ بود. ( تاریخ سیستان ص 153 ). و چون افشین به حرب بابک بود معتصم با مطوعة به جانب روم رفتند به غزا. ( مجمل التواریخ و القصص ، ص 357 ).هر یکچند بامطوعه به طرسوس رفتی به غزو. ( تاریخ بیهق ص 124 ). از اولیاء دین و مطوعه اسلام حشمی بسیار و لشکری جرار فراهم کرد. ( ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 289 ). انصار دین و مطوعه اسلام صد هزار مرد جمع کرد. ( ترجمه تاریخ یمینی ایضاً ص 393 ). در این ایام قریب بیست هزار مرد از مطوعه اسلام از اقصای ماوراءالنهر آمده بودند. ( ترجمه تاریخ یمینی ایضاً ص 408 ).

معنی کلمه مطوعه در فرهنگ معین

(مُ طَ وَّ عَ ) [ ع . مطوعة ] (اِ. ) یا «غازیان » مردمی بودند که در شهرها داوطلبانه برای جهاد با کفار جمع می شدند و لشکری تشکیل می دادند که سالاری مخصوص داشت . این سالار را سالار غازیان یا سالار غازی می نامیدند. این کار مخصوصاً در زمان غزنویان به واسطة لشک

معنی کلمه مطوعه در فرهنگ فارسی

( اسم ) یا غازیان مردمی بودند که در شهرها داوطلبانه برای جهاد با کفار جمع می شدند و لشکری تشکیل می دادند که سالاری مخصوص داشت . این سالار را سالارغازیان یا سالارغازی مینامیدند . این کار مخصوصا در زمان غزنویان بواسط. لشکرکشیهای هندوستان عنوان داشت .
آنانکه بطوع جهاد کنند بی آنکه واجب گردد بر ایشان .

معنی کلمه مطوعه در ویکی واژه

مطوعة
یا «غازیان» مردمی بودند که در شهرها داوطلبانه برای جهاد با کفار جمع می‌شدند و لشکری تشکیل می‌دادند که سالاری مخصوص داشت. این سالار را سالار غازیان یا سالار غازی می‌نامیدند. این کار مخصوصاً در زمان غزنویان به واسطة لشکرکشی‌های هندوستان عنوان داشت.

جملاتی از کاربرد کلمه مطوعه

در سیستان صرف نظر از مردم عادی به علت موقعیت سوق‌الجیشی جغرافیایی و سیاسی در سیستان، گروه‌هایی با اهداف مذهبی و سیاسی گرد هم آمدند و جامعهٔ آن سرزمین را تحت اعتقادات و خواسته‌های خود قرار دادند. این گروه‌ها عبارت بودند از: خوارج، مطوعه و عیاران.[نیازمند منبع]
این که یعقوب واقعاً زبان عربی نمی‌دانست یا تظاهر به عدم آشنایی به زبان عربی می‌نموده، دقیقاً مشخص نیست، از طرفی بعید است که او با حضور در جمع مطوعه و ارتباط و زد و خورد با خوارج که بخش اعظمی از زندگی اش را شامل می‌شد، از این زبان بهره‌ای نگرفته باشد.