مصر بطلمیوسی

امپراتوری سلوکی از مراکز بزرگ تمدن هلنیستی به‌شمار می‌رفت. با اینکه سلوکیان با تساهل با آداب و سنت‌های بومی برخورد می‌کردند، زبان و فرهنگ و لباس یونانی در آن اهمیت بالایی داشت، و یونانی‌ها طبقه ممتاز این امپراتوری به‌شمار می‌رفتند و در مقیاس گسترده از یونان مهاجرت کرده و در مناطق مختلف امپراتوری اسکان داده می‌شدند. سلوکیان از غرب با مصر بطلمیوسی بر سر مناطق سوریه و فلسطین در جنگ و منازعه بودند. از طرف شرق، در سال ۳۰۵ پ. م جنگی میان سلوکیان و یک حاکم هندی از دودمان مائوریا، چاندراگوپتا، درگرفت که در پی آن سلوکیان مناطق غرب رود سند را از دست دادند.

فتوحات اسکندر به ظهور تمدن هلنیستی منجر شد که نشان دهنده ترکیبی از فرهنگ یونانی و خاور نزدیک در منطقه مدیترانه شرقی بود. تمدن‌های خاور نزدیک مصر باستان و شام، که تحت سلطه یونانیان قرار گرفتند، بخشی از جهان هلنیستی شدند. مهم‌ترین مرکز آموزش هلنیستی مصر بطلمیوسی بود که دانشمندان یونانی، مصری، یهودی، ایرانی، فنیقی‌ها و حتی هندی را به خود جذب کرد. علم، فلسفه، معماری، ادبیات و هنر هلنیستی بعداً پایه‌ای را ایجاد کرد که توسط امپراتوری روم در حالی که اروپا و جهان مدیترانه را فرا گرفت، از جمله جهان هلنیستی در فتوحات خود در قرن اول پیش از میلاد، آن را پذیرفت و بر اساس آن بنا شد.

مصر باستان حداقل در طول سه و نیم هزاره توسعه یافت. این امر با وحدت آغازین سیاست‌های دره نیل در حدود ۳۵۰۰ سال قبل از میلاد آغاز شد و به‌طور متعارف تصور می‌شود که در ۳۰ سال قبل از میلاد هنگامی که امپراتوری روم اولیه مصر بطلمیوسی را تسخیر و جذب کرد، پایان یافت. (اگرچه این آخرین دوره نمایانگر اولین دوره سلطه خارجی نبود، اما دوره روم شاهد تحول چشمگیر، اما به تدریج در زندگی سیاسی و مذهبی دره نیل بود، و به‌طور مؤثر خاتمه توسعه تمدن مستقل را نشان می‌داد).