مسیردهی

تفسیر یک کد کندتر از اجرای کد ترجمه شده‌است، زیرا مفسر باید هر دفعه که برنامه شروع به اجرا می‌کند، همهٔ عبارت‌های آن را تحلیل کند و سپس عملیات مورد نظر را اجرا کند در حالی که کد ترجمه شده فقط عبارتها را اجرا می‌کند. این تحلیل زمان اجرا تحت نام «بالاسری تفسیری» نامیده می‌شود. دسترسی به متغیرها نیز در مفسر کندتر است. زیرا مسیردهی شناسه به محل ذخیره‌سازی در زمان اجرا نسبت به زمان ترجمه به دفعات بیشتری صورت می‌گیرد.

معمولا جزئی از واسط گرافیکی کاربر است که به صورت بخشی ناشناس و موقت از حافظه به کار گرفته می‌شود که می‌تواند در همه یا بیشتر دیگر برنامه‌ها از طریق رابط‌های برنامه‌نویسی مورد دسترسی واقع شود. برنامه‌های رایج از راه مسیردهی ورودی‌های کاربر (ترکیب کلیدها، انتخاب منوها و ...) به این رابط‌ها، به کلیپ‌بورد دسترسی پیدا می‌کنند.