مسکوب
معنی کلمه مسکوب در فرهنگ فارسی
معنی کلمه مسکوب در دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
سکب (۱ بار)
«مَسْکُوب» از مادّه «سکب» (بر وزن کبک) در اصل به معنای «ریزش» است; و از آنجا که ریزش آب از بالا به پایین، به صورت آبشار، بهترین مناظر را ایجاد می کند ، زمزمه های آن گوش جان را نوازش می دهد، و منظره آن چشم را فروغ می بخشد. این امر یکی از مواهب بهشتیان قرار داده شده است.
زیختن و ریخته شدن. . یعنی اصحاب یمین در سایه و همیشه و در کنار آب روان اند در المیزان آمده: گفتهاند ظلّ ممدوه سایهای است که آفتاب آن را نبرد آن باقی و پیوسته جاری باشد. این کلمه فقط یکبار در قرآن آمده است.
جملاتی از کاربرد کلمه مسکوب
این دوستیِ ۶۱ساله با درگذشتِ شاهرخ مسکوب به پایان رسید. کامشاد کتاب پایه‌گذاران نثر جدید فارسی را به شاهرخ مسکوب تقدیم کرد.
حسن میرمحمدصادقی در سال ۱۳۲۴ همراه با شاهرخ مسکوب وارد دانشکدهٔ حقوق دانشگاه تهران شد. در همان سال نخست نام‌خانوادگی خود را با درخواستی به ادارهٔ ثبت‌احوال اصفهان به کامشاد تغییر داد.
گفته‌های شفاهیِ بیضایی نیز واکنش‌ها برانگیخته است. راجع به گفتارش دربارهٔ شاهرخ مسکوب (۱۳۹۹) مقالاتی منتشر شد، جواد طوسی و سعید مستغاثی به گفتارش در عیّار تنها (۱۳۹۹) اعتراض کردند، بهار مختاریان به مصاحبه‌اش با بی‌بی‌سیِ فارسی دربارهٔ سهراب‌کُشی واکنش نشان داد و بسیاری کسان دربارهٔ سخنانش در شبِ سوّم از شب‌های شعرِ گوتهٔ ۱۳۵۶ اظهارِ نظر کردند. سالِ ۱۴۰۱ روزنامه‌نگاری نوشت: «امروز بیضایی در ۸۴سالگی هر گفتارش تفسیر می‌شود . . . .»
دورهٔ پنج‌سالهٔ متوسطه را در سال ۱۳۲۳ در دبیرستان ادب به پایان رساند. سپس برای گذراندن سال پایانی به دبیرستان البرز رفت اما پس از گذراندن حدود دو ماه در شبانه‌روزی این دبیرستان به اصفهان بازگشت و دیپلم خود را در رشتهٔ ادبی از دبیرستان صارمیه گرفت. در آن ایام با مصطفی رحیمی، ارحام صدر و شاهرخ مسکوب در ادب هم‌کلاسی بود که دوستی‌اش با مسکوب تا پایان عمر او ادامه یافت.
از سدهٔ نوزدهم میلادی به این سو پژوهش‌های فراوانی دربارهٔ فردوسی و شاهنامه انجام گرفته است. ژول مول، تئودور نولدکه، سید حسن تقی‌زاده، هانری ماسه، فریتز ولف، ملک‌الشعرا بهار، محمد قزوینی، مجتبی مینوی، محمدامین ریاحی، محمدعلی اسلامی ندوشن، ابوالفضل خطیبی و شاهرخ مسکوب از شناخته‌شده‌ترین پژوهشگران دربارهٔ فردوسی و شاهنامه هستند.