مرگ سرخ

نقاب مرگ سرخ که با بکارگیری عناصری همچون خون، مرگ و شخصیتی ماورایی، مثالی بارز از ادبیات گوتیک به‌شمار می‌رود

نوشدارو شد برای نامداران مرگ سرخ بس که در این شهر ننگین زندگانی تنگ بود

چون مرگ سرخ و مار سیاهند کز حسد شاخ امل برند و بنای الم نهند

آلن پو (۱۸۴۹–۱۸۰۹) و نیکلای گوگول (۱۸۵۲–۱۸۰۹) را پدران داستان‌نویسی کوتاه می‌دانند؛ آلن پو نخستین بار داستان کوتاه را تعریف کرد و با نوشتن داستان‌های کوتاه مرگ سرخ و آوار خانه آشر کوتاه‌نویسی را آغاز کرد. گوگول نیز داستان‌های کوتاه واقع گرایانه می‌نوشت و داستان «شنل» او را آغازگر سبک واقع گرایی دانسته‌اند و اشارهٔ داستایوفسکی به داستان «شنل» او ناظر به همین معناست که «همهٔ ما از زیر شنل گوگول بیرون آمده‌ایم!»

تا اینکه ۱۲ شب رسید و ساعت عظیم باید ۱۲ ضربه می‌نواخت. سراسیمگی بار دیگر بر مهمانان چیره شد و مجبور به سکوت و گوش سپردن به بانگ ساعت که پژواکی دهشتناک داشت شدند. اما ناگهان همهمه‌ای برخاست که ناشی از وحشت و نفرت بود. در میان مهمانان بیگانه‌ای ظاهر شده بود که به جای لباس فاخر، جامهٔ گور بر تن و نقابی همچون صورت جنازه‌ای خشک شده بر چهره داشت. او حتی تا آنجا پیش رفته بود که سرتاپایش را همچون یکی از قربانیان مرگ سرخ خون‌آلود ساخته بود.

در نگر در من ای رفیق به مهر سوی آن مرگ سرخ و زردی چهر

این داستان دربارهٔ هراس از مرگ است و از بروز طاعونی همه‌گیر به نام «مرگ سرخ» در کشوری ناشناخته سخن می‌گوید که مبتلایان به آن بر اثر خونریزی‌های جلدی شدید، بویژه در ناحیهٔ صورت در عرض نیم ساعت می‌میرند و شاهزاده پروسپروی جوان برای فرار از مرگ، خود و هزار نفر از دیگر نجیب‌زادگان ثروتمند را در بخشی از کاخ پادشاهی پنهان می‌سازد و بدون توجه به درد و رنج دیگران در بیرون به خوشگذرانی در محیط امن درون کاخ خود مشغول می‌گردد و جشن بالماسکهٔ باشکوهی را برای سرگرمی بیشتر ترتیب می‌دهد. اما ناگهان مرگ سرخ در قالب شبحی نقاب‌دار در میان آن جمع ظاهر شده و همگیشان را به کام مرگ می‌کشاند.