مرزغن

هوس اندر دل آدم نمیرد همان آتش میان مرزغن هست

آفتاب از علم لشکر او منخسف است روزگار از شرر خنجر او مرزغن است

هنوز لاشه ی‌ کابل خدا ز سطوت تو به مرزغن ز فزع چشم خونفشان دارد

گوش سماک و نعرهٔ رستم ز مرزغن شمع سپهر و ناله رویین تن از مزار

آن‌ یک در مرزغن چو گونهٔ معشوق وان دگر اندر بلور چون لب دلبر

از ثواب مرمّت ملکش شده شادان به مرزغن شاپور