محمودا. [ م َ ] ( اِخ ) بروجردی. از شاعران معاصر نصرآبادی صاحب تذکره است و نصرآبادی در حق وی گوید: بی تکلف سخنانی داشت که از نمکی خالی نبود. مدتی مقیم هند بود و سپس به اصفهان بازگشت. تخلص شعری او یتیم است و این دو بیت از اوست : من عاشقم و یار به کام دگران است چون غُرّه شوال که ماه رمضان است. کوه غم بر دل نشست و آه سردی برنخاست آسمانی بر زمین افتاد و گردی برنخاست.( تذکره نصرآبادی ص 395 ).
معنی کلمه محمودا در دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] ریشه کلمه: حمد (۶۸ بار)
جملاتی از کاربرد کلمه محمودا
در سال ۱۹۱۱، یهودیان ۰٫۳ درصد از جمعیت کراچی را تشکیل میدادند و در زمان استقلال از امپراتوری انگلیس تعداد آنها به ۲۵۰۰ نفر رسیده بود. محمودا رضویا در کتاب ۱۹۴۷ خود با نام «ملکه مشرق» دربارهٔ حضور یهودیان در کراچی نوشتهاست. قبلاً یهودیان در کراچی زندگی میکردند. گل حسن کالماتی در مقاله ای تحت عنوان «کراچی که یاهودی» (یهودیان کراچی)، نشان میدهد که یهودیان در قرن نوزدهم از ماهاراشترا به کراچی آمدهاند.