محمدعلی معلم

معنی کلمه محمدعلی معلم در دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] استاد علی معلم دامغانی در سال 1330 در دامغان متولد شد.
علی معلم دامغانی پس از اخذ دیپلم در سمنان و شاهرود به تحصیل در دانشکده های حقوق و ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران پرداخت و از آن پس به مطالعه آزاد در زمینه شعر به ویژه سرودن اشعار انقلابی پرداخت.
وقوع انقلاب اسلامی در سال 1357 از وقایع مهم روزگار زندگی علی معلم دامغانی بود که به محتوای اشعار وی تاثیری اساسی داشته است.
وی در حین تحصیل در رشته های ادبیات و حقوق به موسیقی نیز علاقه مند بود و در این زمینه نیز آموزش هایی دیده است. و از وقایعی مهمی که بر زندگی ادبی علی معلم دامغانی تاثیر نهاد، انقلاب اسلامی بود که محتوای شعر معاصر وی را به خود اختصاص داد.
علی معلم دامغانی مدتی را به تدریس شعر، ادبیات و موسیقی اشتغال داشته است. سایر فعالیت ها و برنامه های روزمره او مطالعه آثار ادبی و سرودن شعرهای انقلابی از اموری است که اوقات فراغت علی معلم دامغانی را به خود اختصاص می دهد. همچین با حضور در همایش های بزرگ ادبی حضور خود را پررنگ تر می کند. همفکران وی سیدعلی موسوی گرمارودی، مشفق کاشانی و محمود شاهرخی برخی از شاعران انقلابی و از همفکران علی معلم دامغانی هستند.
علی معلم دامغانی از جمله شاعرانی است که در فضای معاصر در ستایش انقلاب اسلامی و عرفان اشعاری می سرایند. او دارای جوائز و نشان هایی است. در سال 1380 در نخستین همایش چهرهای ماندگار به عنوان چهره برگزیده در زمینه شعر و ادب فارسی برگزیده و معرفی شد. ریاست فرهنگستان هنر را استاد علی معلم دامغانی در سال 1388 بنابر تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی و با حکم رئیس جمهور به عنوان دومین رئیس فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران بر عهده گرفت. وی علاوه بر تدریس شعر، موسیقی و ادبیات، معاون فرهنگی حوزه هنری سازمان تبلیغات، عضو شورای شعر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس مرکز موسیقی سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران بوده است.
وی پس از انقلاب علاوه بر تدریس و تحقیق در شعر، موسیقی و ادبیات، معاونت فرهنگی حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی، عضو شورای شعر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و ریئس مرکز موسیقی سازمان صدا و سیما بوده است. مشاغل و سمت های مورد تصدی: علی معلم دامغانی علاوه بر تدریس در زمینه شعر، موسیقی و ادبیات، معاونت فرهنگی حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی، عضویت در شورای شعر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و ریاست مرکز موسیقی سازمان صدا و سیما را بر عهده داشته است.

جملاتی از کاربرد کلمه محمدعلی معلم

بابک جهانبخش نوازندگی پیانو را از ۵ سالگی زیر نظر استاد آلمانی در مدرسه موسیقی آزاد شهر بوخوم در آلمان آغاز نمود و بعد از پایان تحصیلات پدرش و بازگشت به ایران، علاقه خود را به موسیقی بیشتر دید و به صورت جدی تر موسیقی شرقی را دنبال کرد. اولین کسی که او را به خواننده شدن تشویق کرد مجتبی میرزاده آهنگساز قدیمی بود. او دوره‌های آموزشی جدید را طی کرد و در سال ۷۶ و در ۱۴ سالگی، مجوز رسمی خود را از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران که در آن زمان با تأیید محمدعلی معلم همراه بود دریافت کرد و در همان سال یک کار را برای صدا و سیما ضبط نمود. از دید بسیاری از کارشناسان جهانبخش یکی از بهترین خواننده‌های پاپ ایران است.
هفدهم اسفندماه ۱۳۹۳ در جلسه‌ای با حضور محمدعلی معلم دامغانی، نوری خاطره‌ای را از رد و بدل شدن یک شعر میان خود و همسر آینده‌اش در سال ۶۳ تعریف کرد: «زمانی که همسر بنده از من خواستگاری کرد، من سجده شکر به جا آوردم، با این حال پیش خود گفتم که تو چه حقی داری این دختر نمونه دانشگاه شریف با این حسن و جمال را اذیت و درگیر مشکلات خود کنی؟ مانده بودم چه بگویم که چند مصرع شعر گفتم و از ایشان خواستم که آن را کامل کنند و ایشان هم فی البداهه به بهترین نحو آن را کامل کردند.» نوری در این جلسه این اشعار را قرائت کرد و همسرش نیز مصرع دوم آن را خواند و اشک شوق از دیدگان حضار و همین‌طور استاد معلم دامغانی روان شد.
بلخاری همچنین تا سال ۱۳۸۹، ریاست پژوهشکده هنر فرهنگستان را بر عهده داشته که با روی کار آمدن محمدعلی معلم دامغانی، ریاست جدید فرهنگستان هنر از این مقام خود استعفا داد که دامغانی در آن زمان استعفا را نپذیرفت و سرانجام در فروردین ۱۳۸۹، معلم دامغانی او را از این سمت برکنار و هادی ربیعی را جایگزین او کرد.
محسن مخملباف، سید مرتضی آوینی، قیصر امین‌پور، فریدون عموزاده خلیلی، امیرحسین فردی، طاهره صفارزاده، ابوالفضل عالی، سید حسن حسینی، محمد کاسبی، رسول ملاقلی پور، فرج‌الله سلحشور، سید علی میرفتاح، حسین خسروجردی، احمد عزیزی، مهرداد اوستا، سپیده کاشانی، سلمان هراتی، محمدعلی معلم دامغانی، یوسفعلی میرشکاک، مسعود فراستی، علی وزیریان، نادر ابراهیمی، عزیزالله زیادی، محمدرضا آقاسی، محمدعلی محمدی (م. ریحان)، حسین ابن آهی، مجید مجیدی، سید مهدی شجاعی، امیر فرشاد ابراهیمی، محمدعلی زم، محمدرضا سرشار (رضا رهگذر)، محسن مؤمنی شریف، ساعد باقری، سهیل محمودی و نصرالله مردانی از فعالان سابق این حوزه بوده‌اند.