محمدجواد بلاغی

معنی کلمه محمدجواد بلاغی در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بلاغی، محمدجواد مفسر، متکلم و شاعر و نویسنده بزرگ مجاهد عراق در قرن چهاردهم هجری است.
در روز چهارشنبه از ماه رجب، در یکی از محله های نجف (محلّه براق) در خانه دانشمند عامل و روحانی فاضل، علامه شیخ حسن بلاغی، ستاره ای چشم به جهان گشود که امید آن می رفت تا گمشدگان وادی شب گون نادانی را به کرانه های صبح امید رساند. این نور رسیده را محمدجواد نام نهادند. و بدین سان در سال ۱۲۸۲ ق.
. طبقات اعلام الشیعه، آقا بزرگ تهرانی، ج۱، ص ۳۲۳.
وی از خاندانی بزرگ، منتسب به قبیله مشهور ربیعه بود، که عالمان و ادیبان فاضل بسیاری از آن برخاسته اند.
مراحل تحصیل
محمدجواد پس از آنکه نشو و نما یافت و دوران کودکی را پشت سر گذاشت در بوستان همیشه سبز حوزه قدم نهاد و به شاگردی مکتبی رفت که پدرانش سالهای سال شاگرد آن مکتب بودند. علوم مقدماتی را در حضور نورانی علمای نجف فرار گرفت و تا ۲۴ سالگی از اساتید بزرگ آن حوزه عظیم، استفاده های علمی و معنوی فراوانی برد.روان پاک بلاغی که شیفته کسب معارف و درک فضایل بود او را در سال ۱۳۰۶ ق. مجبور به ترک زادگاهش کرد و او با دلی مالامال از عشق و علاقه به فراگیری دانش و خودسازی، وارد شهر مقدس کاظمین شد تا بتواند در سایه اندیشه های بلند آن دیار، به اهداف عالیه اش نایل آید.ایشان شش سال از عمر مبارکش را در این شهر صرف تحصیل و تهذیب نمود و تا سال ۱۳۱۲ ق. در کاظمین ماند. او در همان شهر با خانواده شریف عالم بزرگوار سید موسی جزایری وصلت نمود.در سی سالگی به زادگاهش نجف اشرف بازگشت و در درس سرآمدترین استوانه های علمی و عملی عصر خویش حاضر شد و سرزمین سبز فکرش را با زلال آبهای با صفای آن حوزه طراوت بخشید و مدت ۱۴ سال در این دانشگاه بزرگ اسلامی ماند و از باغ و بوستانهای نجف خوشه های فراوان علم و معنویت چید.شیخ محمد جواد بلاغی که سالهای متمادی را در پی علم و عمل گذرانده بود در سال ۱۳۲۶ ق. وارد شهر مقدّس سامرا شد و در درس مرجع مجاهد و رهبر انقلابی، میرزا محمّدتقی شیرازی شرکت جست و ده سال بر سفره علمی این مجتهد سترگ و بیدار مهمان بود و با استفاده از جنبه های روحی و معنوی آن بزرگوار، خویشتن را تقویت کرد.این دانشمند وارسته آنچنان شیفته دانش و یاد گرفتن بود که تا ۴۵ سالگی در درس میرزای شیرازی شرکت نمود.
اساتید
...

جملاتی از کاربرد کلمه محمدجواد بلاغی

تفسیر آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن اثر محمدجواد بلاغی از علمای شیعه و متوفی سنه ۱۳۵۲ هجری قمری است. این تفسیر ناتمام است. در سه جلد به زبان عربی نوشته شده‌است. پیشگفتار این کتاب، مطالب زیادی را در اثبات مذهب شیعه و عدم تحریف قرآن نوشته‌است. این تفسیر تا آیه۵۸ سوره نساء نگارش شد ولی عمر مؤلف اجازه تکمیل آن را نداد.
سید عبدالاعلی سبزواری سبک تفسیری خود را از استاد خویش محمدجواد بلاغی صاحب تفسیر آلاء الرحمن گرفته‌است. وی در از زوایای علمی به ابعاد مختلف ادبی، لغوی، بلاغی، فقهی، کلامی، اجتماعی، فلسفی و عرفانی می‌پردازد. وی با نثری روان و بدور از پیچیدگی، تفنن و تکلف به ارائه مطالب می‌پردازد.
از جمله علومی دیگری که در آن تبحر یافت و به استادی رسید، دانش تفسیر و علوم قرآنی بود که از ایام تحصیل خود در نجف این دانش را نزد محمدجواد بلاغی فراگرفته بود و بعدها نیز همواره با استادان تفسیر به ویژه با سیدمحمد حسین طباطبایی صاحب تفسیر المیزان مباحثه و مناظره داشت.