محمدتقی شیرازی

در سال ۱۳۰۷ (قمری) به حوزه‌های علمیه نجف و سامرا رفت و از اساتیدی چون میرزا محمدحسن شیرازی، میرزا حبیب‌الله رشتی، فاضل شربیانی، محمدحسن مامقانی، سید محمد کاظم یزدی، آخوند خراسانی، میرزا محمدتقی شیرازی و شیخ الشریعه بهره برد.

محمدجواد بلاغی فرزند محمدحسین در سال ۱۲۸۲ هجری قمری در نجف متولد شده‌است. پس از گذراندان دروس مقدماتی و عالی به سامرا رفت و در آنجا ده سال شاگرد محمدتقی شیرازی بود. از بلاغی ۴۸ اثر بجا ماندهاست که مهمترین آنها تفسیر آلاء الرحمان فی تفسیر القرآن می‌باشد. وی در ۲۲ شعبان ۱۳۵۲ وفات کرد.

میرزا محمدتقی شیرازی ( زاده ۱۲۲۱ شمسی در شیراز – درگذشته ۶ شهریور ۱۲۹۹ شمسی در کربلا) مشهور به میرزای دوم فقیه، اصولی و از مراجع تقلید شیعی بود. وی پس از درگذشت سید محمدکاظم طباطبایی یزدی، مرجعیت عامه شیعه را بر عهده داشت.

پس از آن در جنگ جهانی اول به سال ۱۳۳۳. ق برابر با ۱۲۹۴. ش (۱۹۱۵ میلادی)، با پیروی از فتاوای مراجع بزرگی چون آیت‌الله میرزا محمدتقی شیرازی (میرزای دوم)، آیت الله سیدعبدالله بلادی و آیت الله شیخ عبدالنبی بحرانی علیه هجوم نیروهای بریتانیا به سواحل ایران، در رأس قوای دشتی همرزم رئیسعلی دلواری بود و به یاری تنگستانی‌ها شتافت که پس از کشته‌شدن رئیسعلی به جنگ ادامه داد تا زخمی و اسیر شد و پس از حدود یکسال آزاد گردید.

سید حسین تحصیلات مقدماتی و علوم اولیه اسلامی را نزد پدر مجتهد خود فرا گرفت و سپس برای ادامه تحصیل ابتدا به سامرا و سپس به نجف اشرف رفت و نزد شیوخ و بزرگان آن حوزه، خصوصاً آخوند خراسانی، شیخ الشریعه اصفهانی، میرزا محمدتقی شیرازی و محمدطه نجف، به فراگیری علم و دانش پرداخت.

وی در حوزه علوم عقلی و عرفان شاگرد میرزا ابوالحسن جلوه، علی مدرس یزدی و میرزا محمود قمی بود و درس فقه و اصول را نزد میرزاحسن آشتیانی و فضل‌الله نوری گذراند. در ۱۳۱۱ قمری برای تکمیل تحصیلات خود به نجف رفت و شاگرد میرزا حبیب‌الله رشتی، ملا علی نهاوندی، آخوند خراسانی و سید محمدکاظم طباطبایی یزدی شد. وی در تهذیب اخلاق شاگرد سید مرتضی کشمیری و در علم حدیث شاگرد محدث نوری شد. پس از آن به سامرا رفت و نزد میرزا محمدتقی شیرازی عمده تحصیلات خود را به انجام رساند و در نهایت از او اجازه اجتهاد گرفت.