محمد غزالی

معنی کلمه محمد غزالی در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] محمد غزالی (دیدگاه های اقتصادی). امام محمد غزالی ملقب به حجة الاسلام زین الدین الطوسی و شرف الائمه، فیلسوف، متکلم و فقیه ایرانی و یکی از بزرگ ترین مردان تصوف سده پنجم هجری است. با نوشته های خود به قالب انواع علوم اسلامی جان تازه ای دمید و در زمینه تصوف و عرفان، فلسفه و کلام، روان شناسی و اخلاق، نوآوری ها کرد.از اندیشه های اقتصادی وی می توان به فلسفه اقتصادی، وظایف پول، بازار و بازاریابی و غیره نام برد.
ابی حامد محمدبن محمد الغزالی الشافعی، ملقب به حجة الاسلام زین الدین الطوسی، در سال ۴۵۰ هجری قمری (۱۰۵۸م) در روستای طابران طوس متولد شد.
دهخدا، علی اکبر، لغت نامه دهخدا، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۷۷، چاپ دوم از دوره جدید، ج۱، ص۶۱۳.
بررسی اندیشه های اقتصادی امام محمدغزالی بدین شرح هست:
← فلسفه اقتصادی
۱. ↑ دهخدا، علی اکبر، لغت نامه دهخدا، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۷۷، چاپ دوم از دوره جدید، ج۱، ص۶۱۳.۲. ↑ زرین کوب، عبدالحسین، فرار از مدرسه درباره زندگی و اندیشه ابوحامد غزالی، تهران، امیر کبیر، ۱۳۵۳، ص۵۳.۳. ↑ مرتضی زبیدی، محمد بن محمد، اتحاف السادة المتقین: بشرح احیاء علوم الدین، بیروت، دارالفکر، بیتا، ج۱، ص۱۱.۴. ↑ صادق، ابوالحسن، اندیشه های غزالی پیرامون مسائل اقتصادی و موضوعات اخلاقی-فقهی مؤثر بر رفتار اقتصادی، از کتاب عقاید اقتصادی اندیشمندان مسلمان، ترجمه احمد شیبانی، تهران، دانشگاه امام صادق، ۱۳۸۵، چاپ اول، ص۱۶۶.۵. ↑ صادق، ابوالحسن، اندیشه های غزالی پیرامون مسائل اقتصادی و موضوعات اخلاقی-فقهی مؤثر بر رفتار اقتصادی، از کتاب عقاید اقتصادی اندیشمندان مسلمان، ترجمه احمد شیبانی، تهران، دانشگاه امام صادق، ۱۳۸۵، چاپ اول، ص۱۶۸.۶. ↑ صدیقی، نجات الله، بررسی کوشش های اخیر پیرامون مطالعه تاریخ تفکر اقتصادی در اسلام، از کتاب عقاید اقتصادی اندیشمندان مسلمان، ترجمه احمد شیبانی، تهران، دانشگاه امام صادق، ۱۳۸۵، چاپ اول، ص۸۹.۷. ↑ غفاری، هادی و ابوالحسنی، اصغر، تاریخ اندیشه های اقتصادی متفکران مسلمان، تهران، انتشارات پیام نور، ۱۳۸۹، چاپ اول، ص۷۳-۷۴.۸. ↑ صادق، ابوالحسن، اندیشه های غزالی پیرامون مسائل اقتصادی و موضوعات اخلاقی-فقهی مؤثر بر رفتار اقتصادی، از کتاب عقاید اقتصادی اندیشمندان مسلمان، ترجمه احمد شیبانی، تهران، دانشگاه امام صادق، ۱۳۸۵، چاپ اول، ص۱۷۸-۱۸۰.۹. ↑ صدیقی، نجات الله، بررسی کوشش های اخیر پیرامون مطالعه تاریخ تفکر اقتصادی در اسلام، از کتاب عقاید اقتصادی اندیشمندان مسلمان، ترجمه احمد شیبانی، تهران، دانشگاه امام صادق، ۱۳۸۵، چاپ اول، ص۸۹.۱۰. ↑ باقری تودشکی، اصول کلی مصرف در اسلام، از کتاب اصلاح الگوی مصرف، به کوشش سید حسین میرمعزی، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، ۱۳۸۸، چاپ اول، ص۲۴۹.۱۱. ↑ غزالی، محمد، احیاء علوم الدین، قم، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۴ ه ق، ج۳، ص۲۲۰.۱۲. ↑ مجموعه نویسندگان عرب، ندوة فی الاقتصاد الاسلامی ، بغداد، المنظمة العربیة للتربیة و الثقاقه و المعلوم و معهد البحوث و الدراسات العربیة، ۱۴۰۳، ص۴۳۳.۱۳. ↑ غزالی، محمد، احیاء علوم الدین، قم، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۴ ه ق، ج۳، ص۲۲۰.۱۴. ↑ صادق، ابوالحسن، اندیشه های غزالی پیرامون مسائل اقتصادی و موضوعات اخلاقی-فقهی مؤثر بر رفتار اقتصادی، از کتاب عقاید اقتصادی اندیشمندان مسلمان، ترجمه احمد شیبانی، تهران، دانشگاه امام صادق، ۱۳۸۵، چاپ اول، ص۱۸۳-۱۸۴.۱۵. ↑ صدیقی، نجات الله، اندیشه های اقتصاد اسلامی: مبانی، تکامل و جهت گیری مورد نیاز، از کتاب عقاید اقتصادی اندیشمندان مسلمان، ترجمه احمد شیبانی، تهران، انتشارات دانشگاه امام صادق ۱۳۸۵، چاپ اول، ص۵۵.۱۶. ↑ صادق ابوالحسن و عیذیت، غزالی، عقاید اقتصادی اندیشمندان مسلمان، ترجمه احمد شیبانی، تهران، دانشگاه امام صادق، ۱۳۸۵، چاپ اول، ص۳۴.
منبع
...

جملاتی از کاربرد کلمه محمد غزالی

امام مرشد محمد غزالی را رحمة الله علیه پرسیدند: چگونه رسیدی بدین منزلت در علوم؟
حوتر بن سلیمان یا حوتر بن شلومو که به نام‌های الدماری یا گاهی القمری و نیز المنصور شناخته شده‌است، حکیم، فیلسوف و دانشمند یهودی اهل یمن بوده‌است که از آثار نخستین نتانیاپیل بن الفیومی، یهودا هلوی، ابراهیم بن عزرا موسی بن میمون، سعادیا گایون و محمد غزالی بسیار تاثیر پذیرفته است. او همچنین اغلب از متون و نوشته‌های فلسفی دانشمندان مسلمان عربی و ایرانی نقل‌قول می‌کند.
سلجوقیان مراکز آموزش عالی را تأسیس کردند و حامیان هنر و ادبیات بودند. دستاوردهای علمی در دوران سلطنت آنها توسط دانشمندانی مانند عمر خیام و امام محمد غزالی مشخص می‌شود. در دوره امپراتوری سلجوقی، فارسی به زبان ضبط تاریخی تبدیل شد، در حالی که مرکز فرهنگ زبان عربی از بغداد به قاهره تغییر یافت. بنیادگذاری مدارس نظامیه توسط خواجه نظام‌الملک طوسی در بغداد، بلخ، نیشابور و اصفهان از کوشش‌های فرهنگی این دوره است. برنامه درسی نظامیه ابتدا به مطالعات دینی، قوانین اسلامی، ادبیات عرب و علم حساب متمرکز شده و بعداً به تاریخ، ریاضیات، علوم فیزیکی و موسیقی نیز تعمیم یافته است.
علاوه بر ترجمه و تألیف کتاب‌ها و مقالات مختلف، تبحر و تخصص وی به‌طور عمده در تصحیح و مقابله کتب تاریخی بود. یکی از مهم‌ترین کارهای او تصحیح و چاپ ترجمه فارسی احیاء علوم الدین ابوحامد محمد غزالی است. وی بعد از بررسی و مقابله ۱۴ نسخه مختلف از این کتاب و بعد از صرف ۱۵ سال وقت آن را عرضه داشته است.
نظریه متناهی‌گرایی زمانی برآمده از دکترین آفرینش مشترک در بین سه دین ابراهیمی بود: یهودیت، مسیحیت و اسلام. جان فیلوپونوس، فیلسوف مسیحی، استدلال‌هایی علیه مواضع فیلسوفان یونانی در مورد نامتناهی بودن گذشته و آینده ارائه داد. این استدلال‌ها توسط یکی از فیلسوفان اسلامی نخستین به نام ابویوسف کندی، فیلسوف یهودی به نام سعادیا گائون و متکلم اسلامی به نام امام محمد غزالی نیز استفاده شده‌است.
حسین خدیو جم در ۲۵ مهر ۱۳۶۵ در مشهد درگذشت و پیکرش مطابق وصیتش در بقعهٔ هارونیه (نزدیک شهر توس)، در جوار گور ابوحامد محمد غزالی به خاک سپرده شد.
اسحق البلاغ(عبری: יצחק אלבלג) مترجم و فیلسوف یهودی در نیمه دوم سده سیزدهم میلادی در پروانس بود. وی تفسیری برکتاب‌های تهافت‌الفلاسفه و مقاصدالفلاسفه نوشته امام محمد غزالی فیلسوف و دین‌شناس مسلمان، نگاشت؛ این رساله فلسفی اصلاح‌العقاید نام گرفت. در این کتاب، البلاغ علاوه بر انتقاد از غزالی، از فارابی و ابن‌سینا نیز انتقاد کرده‌است. البلاغ، هدف دین و فلسفه را جدا از هم می‌دانست و با این حال هردو را لازم می‌دانست.
بهاءالدین محمد ولد پسر حسین بلخی معروف به مولانای بزرگ سلطان العلما لقب داشت و از بزرگان علما، و اقطاب صوفیهٔ خراسان شمرده می‌شد و رشتهٔ طریقت و خرقهٔ ولایتش چنان‌که مشهور است به امام محمد غزالی می‌پیوست. پدر بر پدر از مردم بلخ و ساکن آن دیار بودند، جملهٔ اجدادش از مشایخ و بزرگان آن دیار بودند.
در زمان خیام فرقه‌های گوناگون سنی و شیعه، اشعری و معتزلی سرگرم بحث‌ها و مجادلات اصولی و کلامی بودند. قشرهای مختلف فیلسوفان را پیوسته به کفر متهم می‌کردند. تعصب، بر فضای جامعه چنگ انداخته بود و کسی جرئت ابراز دیدگاهٔ خود را نداشت - حتی امام محمد غزالی نیز از اتهام کفر در امان نماند.[نیازمند منبع] اگر به سیاست‌نامهٔ خواجه نظام‌الملک بنگریم، این اوضاع کاملاً بر ما روشن خواهد بود. در آن‌جا، خواجه نظام‌الملک همهٔ باورمندان به مذهبی خلاف مذهب خود را به شدت می‌کوبد و همه را منحرف از راه حق و ملعون می‌داند.