لیکک

لیکک

معنی کلمه لیکک در لغت نامه دهخدا

لیکک. [ ک َ ] ( اِ ) به معنی لیک است که خرچال باشدو او پرنده ای است کبودرنگ به سرخی مائل. ( برهان ).

معنی کلمه لیکک در فرهنگ فارسی

( اسم ) درختی است از تیر. پروانه واران که دارای شاخه های خاردار است . میوه ئاین گیاه غلاف مانند ( شبیه میو. لوبیا ) است و دارای ماده ای قندی است که در تهی. نوعی مشروب بکار میرود . این درخت در جنگلهای شمالی ایران نیز فراوان است للکی لیلکی لیلک للک لک کرات لالیک .
بمعنی لیک است که خرچال باشد و او پرنده ایست کبود رنگ بسرخی مائل .

معنی کلمه لیکک در دانشنامه عمومی

لیکَک، مرکز شهرستان بهمئی در استان کهگیلویه و بویر احمد است.
لیکک مرکز شهرستان بهمئی بوده که از سمت شمال و غرب با استان خوزستان هم مرز می باشد. ارتفاع این شهرستان از سطح دریا ۶۷۳ متر بوده که در موقعیت ۹۰ / ۳۰ درجه شمالی و ۰۹ / ۵۰ درجه شرقی قرار گرفته است.
مردم لیکک لرتبار هستند و به زبان لری صحبت میکنند. زبان لری مردم کهگیلویه و بویراحمد تنها به استان خود محدود نمی شود بلکه به صورت رایج در غرب استان فارس و شمال بوشهر و جنوب شرق استان خوزستان تکلم می شود، و مردم این نواحی با مردم کهگیلویه و وبویراحمد از یک نژاد و قومیت می باشند.
زنان لر در جشن های عروسی از لباس محلی نوعی لباس که از پارچه های رنگی مخمل، ساتن، و نگین های مختلف ساخته شدند استفاده میکنند.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۱۹٬۸۵۷ نفر ( ۵٬۰۹۱ خانوار ) بوده است.

معنی کلمه لیکک در دانشنامه آزاد فارسی

لیکَک
شهری در استان کهگیلویه و بویراحمد، شهرستان کهگیلویه، و مرکز اداری بخش بهمئی. در منطقه ای کوهپایه ای، در ۱۴۵کیلومتری غرب شمالی یاسوج و ۴۵کیلومتری غرب شمالی دهدشت، سر راه فرعی بهبهان به روستای یوسفی قرار دارد. اقلیم آن گرم و خشکو جمعیت آن ۱۲,۵۹۴ نفر است (۱۳۸۵).

جملاتی از کاربرد کلمه لیکک

شهرستان بَهمَئی از شهرستان‌های ایران در استان کهگیلویه و بویراحمد است. مرکز این شهرستان، شهر لیکک است و در فاصله ۲۳۰ کیلومتری یاسوج مرکز استان واقع شده‌است. این شهرستان از شمال به چاروسا و دیشموک و باغ ملک، از جنوب به بهبهان، از شرق به کهگیلویه و از غرب به رامهرمز و آغاجاری و امیدیه منتهی می‌شود. شهرستان بهمئی در قسمت غرب و جنوب غرب استان کهگیلویه و بویراحمد و در ۴۰ کیلومتری شهرستان بهبهان قرار دارد،
جمعیت این شهر در سال ۱۳۹۵، برابر با ۱۷۷۴۳ نفر بوده‌است، که بعد از یاسوج مرکز شهرستان بویراحمد، دوگنبدان مرکز شهرستان گچساران، دهدشت مرکز شهرستان کهگیلویه، لیکک مرکز شهرستان بهمئی ، چرام مرکز شهرستان چرام و لنده مرکز شهرستان لنده ، هفتمین شهر پرجمعیت استان کهگیلویه و بویراحمد میباشد.
بقعه امامزاده بابا احمد با گنبد پلکانی شکل در ۱۵ کیلومتری شهر لیکک و در روستای بابا احمد واقع است. به لحاظ معماری این بقعه بنایی است چهارضلعی که در حدود ۲۱/۱۵ متر طول و ۰۷/۱۴ متر عرض و ۹ متر ارتفاع دارد و با استفاده از مصالح سنگ و گچ ساخته شده‌است. قدمت بنای این امامزاده به دوره سلجوقی می‌رسد و گنبد بزرگ و دو طبقه بودن طاقچه‌های این بنا از ویژگی‌های آن محسوب می‌شود. این بقعه در تاریخ ۱۳۸۲ در فهرست آثار ملی ثبت گردید و شجره‌نامه امامزاده بابا احمد به گفته روستاییان و باورهای منطقه‌ای منسوب به امام موسی ابن جعفر است. اکنون کنار امامزاده طوایفی از مشایخ که به گفته خود، از خدمتگزاران امامزاده بوده‌اند، زندگی می‌کنند و کارهای مرمت بنا را در طول دوران انجام داده‌اند.
قلعه‌های حکومتی خوانین در شهر لیکک و بافت تاریخی روستای کارند در ۳۰ کیلومتری شمال غرب لیکک از دیگر دیدنی‌های بهمئی است.
دریاچه برم الوان  : این تالاب به فاصله ۴۰ کیلومتری از شهر لیکک در مسیر ارتباطی به شهر لنده قرار دارد که مساحت آن ۱۵ هکتار، ارتفاع آن از سطح دریا ۱۱۰۰ متر و عمق آن بین ۲۰ تا ۴۰ متر قرار دارد.
قلعه نادر در شمال غربی شهر لیکک واقع شده و در قدیم دژی نظامی محسوب می‌شد. اطراف این قلعه توسط کوه‌های مرتفع و تپه‌های کوچک محصور است و فقط یک یا دو راه برای عبور وجود دارد. این قلعه دارای هشت بخش می‌باشد که طبقه اصلی آن در بالای بخش هشتم با ساختمان‌هایی از گچ برای مقامات و فرماندهان ساخته شده‌است که پی‌ها و آثار آن هم‌اکنون وجود دارد و عرض دیوارهای آن به یک و نیم تا دومتر می‌رسد. در طبقات پایین‌تر حوض‌های آب، محل استراحت نگهبانان و اسب‌هایشان و نیز فبرستان وجود دارد. پایین قلعه چشمه آب گازاران قرار دارد.
بقعه امامزادگان سید اسدالله و سید ابراهیم در تنگ منیزور جنب روستای منیزور حدود ۴۰ کیلومتری شهر لیکک واقع شده‌است. این بنا به صورت دو بقعه متصل به هم و با دو گنبد جدا از هم ساخته شده‌است. به گفته آبادگران محلی این دو بقعه متعلق به سید ابراهیم و سید اسدالله نیای سادات منیزوری است که در گویش محلی دو سیدالله می‌گویند. نوادگان این دو امامزاده خود را از تبار امام موسی ابن جعفر می‌دانند.