لومباردی

لومْبارْدی (Lombardy)
(به ایتالیایی: لومباردیا) ناحیه ای در شمال ایتالیا، بین کوه های آلپ و رود پو، شامل استان های برگامو، برشا، کومو، کرِمونا، مانتوا، میلان، پاویا، سوندریو، و وارِسِه. ۲۳,۹۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۸,۸۸۲,۴۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۲). مرکز آن میلان است. این منطقه مهم ترین ناحیۀ صنعتی ایتالیا است و کارخانه های شیمیایی، داروسازی، نساجی، و ابزارسازی دارد. حاصل خیز ترین منطقۀ کشاورزی است و گندم، ذرت، گوشت، و لبنیات تولید می کند. شمال لومباردی منطقه ای کوهستانی است و بلند ترین نقطۀ آن، قلّۀ برنینا، ۳,۴۳۰ متر ارتفاع دارد. بخشی از جلگۀ لومباردی نیز در جنوب واقع شده است. رود های اصلی آن عبارت اند از پو و ریزابه های آن تیچینو، آدا، اولیو، و مینچو، که به ترتیب به دریاچه های ماجوره، کومر، ایزئو، و گاردا می ریزند. این ناحیه در ۲۲۳پ م به تصرّف رومی ها درآمد، در ۵۶۸م لومباردها بر آن مسلط شدند، و در ۷۷۴م تحت سلطۀ شارلمانی درآمد. در ۱۱۶۷م شهرهای جلگۀ لومباردی، اتحادیۀ لومبارد را برضد امپراتور فردریک اول تشکیل دادند. سپس به ترتیب اسپانیا، اتریش، فرانسه (در زمان ناپلئون اول)، و برای بار دوم اتریش لومباردی را اشغال کردند. در ۱۸۵۹ بخشی از ایتالیای متحد شد. اکنون لومباردی پرجمعیت ترین و صنعتی ترین ناحیۀ ایتالیا است. شهرهای صنعتی آن شامل میلان و نواحی شمالی (شامل کومو، وارسه، لنیانو، مونتسا، و غیره) است و کارخانه های بزرگی دارد، که فرآورده های گوناگون تولید می کنند، اما علوم مهندسی، نساجی، مواد شیمیایی، و لاستیک سازی مهم ترین آن ها به شمار می روند. برگامو و برشا نیز از مراکز عمدۀ صنعتی اند. کشاورزیِ این ناحیه مکانیزه ترین نوع کشاورزی در ایتالیا است. با کمک آبیاری جلگه ای، همه نوع مواد غذایی در این منطقه کشت می شود. لومباردی ثروتمندترین منطقۀ ایتالیا است و مردم زیادی را از بخش های دیگر این کشور به سوی خود جذب کرده است.