لعل پاره

بس ای امام که نشناسد از نوالت کس که سنگ خاره کدامست و لعل پاره کدام

داشتم لعل پاره یی من هست از کفم ناگهان فتاد و شکست

مردم چشمم افکند بر زر دمبدم لعل پاره ی جگری

یار خورشید و لعل پاره دلیست که درو غیر مهر نقش نبست

اشکم اگر عقیق شد از تاب مهر دوست از سنگ لعل پاره کند نور آفتاب

دارم ز تو لعل پاره داغ بیرون ز شمار انجمن‌ها

ای لعل پاره گوهر یکدانه ای چو تو تا این زمان نکرده ز بحر و ز کان خروج