لحود

بنا بر گفته‌ها، اسد سپس متحدان دیرینه حریری و جنبلاط را در صورت مخالفت با تمدید دوره لحود، تهدید جانی کرد. طبق این گزارش، جلسه ده دقیقه به طول انجامید و این آخرین باری بود که حریری با اسد دیدار کرد. پس از آن جلسه، حریری به هواداران خود گفت که آنها چاره‌ای جز حمایت از تداوم دوره لحود ندارند. همچنین گزارش‌هایی مبنی بر تهدیدهای دیگری از سوی مقامات امنیتی به حریری داده شده‌بود.

امیل لحود (به عربی: اميل لحود) پانزدهمین رئیس‌جمهور لبنان است. او از ۲۴ نوامبر ۱۹۹۸ تا ۲۳ نوامبر ۲۰۰۷ ریاست جمهوری لبنان را بر عهده داشت.

او در ۱۲ ژانویه ۱۹۳۶ در شهرک بعبدات به دنیا آمد. او فرزند ژنرال جمیل لحود است که در ایجاد ارتش لبنان و تلاشهای این کشور در راستای کسب استقلال نقش بسزایی داشت.

انتخابات پارلمانی هر چهار سال یک بار برگزار می‌شود و فرد معرفی شده از جانب حزب یا ائتلاف پیروز با احتساب شرط تسنن نخست‌وزیر خواهد شد. رئیس‌جمهور لبنان نیز فرد مسیحی برای یک دوره ۶ ساله توسط پارلمان برگزیده می‌شود، رئیس‌جمهور فرمانده نیروهای مسلح نظامی و امنیتی است. اما این مسئله با تمدید یک دوره ۳ ساله ریاست جمهوری الیاس هراوی (۱۹۹۵) و امیل لحود (۲۰۰۴)، رعایت نگردید.

حادثه‌ای که باعث اعتراضات زیادی شد در ۱۴ فوریه ۲۰۰۵ اتفاق افتاد، زمانی که لبنان با ترور نخست‌وزیر سابق رفیق حریری در یک بمب‌گذاری ماشین کشته شد. بعضی شخصیت‌های خاص که بعداً رهبران مبارزین ۱۴ مارس شدند سوریه را متهم به این حمله کردند چون سوریه حضوری گسترده در زمینه نظامی و اطلاعات در لبنان داشت و همچنین چون بین حریری و دمشق به خاطر اصلاحیه قانون اساسی که دوره ریاست جمهوری امیل لحود طرفدار سوریه را تمدید می‌کرد بحث و نزاعی عمومی در جریان بود، سوریه هر گونه دخالتی را رد می‌کند. بقیه که شامل نیروهای ۸ مارس می‌شوند سیا و موساد را متهم به ترور برای آشفته کردن اوضاع کشور کردند.

در ۱۸ ژوئیه سال ۲۰۰۵ لبنان دارای پارلمانی بود که اکثریت آن را مخالفان سوریه تشکیل می‌دادند. این پارلمان پیشنهاد آزادی سمیر گانجا را که ۱۱ سال در زندان انفرادی در یک سلول زیرزمینی و بدون هیچ دسترسی به اخبار سپری کرده بود تأیید کرد. روز بعد امیل لحود رئیس‌جمهور طرفدار سوریه نیز این پیشنهاد را تصویب کرد. ماه‌های بعدی ثابت کرد که دولت نمی‌تواند اصلاحات اقتصادی و سیاسی را که قول داده بود شروع کند.

دوره ریاست جمهوری امیل لحود در ۲۴ نوامبر ۲۰۰۷ به پایان رسید و او قبل از ترک کاخ ریاست جمهوری طی پیامی با اعلام حالت فوق‌العاده در لبنان، کنترل امنیتی کشور را به ارتش واگذار کرد.

براساس این گفته‌ها، حریری به اسد تعهد خود مبنی بر عدم تمدید دوره لحود را یادآوری کرد، و اسد پاسخ داد که لحود باید به عنوان نماینده شخص اسد در لبنان باشد و «مخالفت با وی برابر با مخالفت با خود اسد است».