لاندسهوت

روی هم رفته این دوک‌نشینی به مدت ۱۵۰ سال دوام آورد، تا اینکه مرگ جرج ثروت‌مند باعث شد تا جنگ جانشینی لاندسهوت آغاز شود. با پایان جنگ در سال ۱۵۰۵، این سرزمین میان کنت‌نشینی نوپای نئوبورگ و بایرن-منویخ بخش‌بندی شد. کوف‌اشتاین و کیتسبول به عنوان غرامت برای پشتیبانی او از بایرن-مونیخ به ماکسیمیلیان یکم واگذار شد و سپس با تیرول یکپارچه شد.

در سال ۱۴۲۹ بخشی‌هایی از بایرن-اشتراوبینگ با بایرن-لاندسهوت یکپارچه شد، همانطور که در سال ۱۴۴۷ کل دوک‌نشینی بایرن-اینگولشتات یکپارچه شد. بایرن-لاندسهوت در آن زمان ثروت‌مند‌ترین بخش بایرن به شمار می‌آمد، البته نقش عواملی چون استخراج معادن در راتنبرگ (شهر اتریش) و کیتزبوهل و همچنین مدیریتی نوین را نمی‌توان در ثروت‌مند شدن این خطه نادیده گرفت. تاج و تخت دوک تا سال ۱۴۷۵ در دژ تراوسنیتس و در شهر لاندسهوت قرار داشت، تا اینکه به اقامتگاه دوم یعنی سرای بورگ‌هاوزن منتقل شد.