قرائت کردن

تنخ سرواژه‌ای است که از حروف اول عبری هر یک از سه بخش سنتی متن مازورتی ساخته شده است: تورات (به معنای شریعت یا احکام)، نوییم (انبیاء) و کتوویم (مکتوبات). تقسیم‌بندی فعلی تنخ به سه بخش، در ادبیات ربانی نیز دیده می‌شود. با این حال، در آن دوره از اصطلاح تنخ استفاده نمی‌شد و به جای آن، میقرا (یا میکرا، מקרא، به معنای قرائت کردن یا آنچه قرائت می‌شود) رواج داشت زیرا متون تنخ در جمع قرائت می‌شدند. اصطلاح تنخ اولین بار در دورهٔ قرون وسطی ثبت شده است. میقرا تا به امروز در عبری در کنار تنخ استفاده می‌شود و در عبری محاوره‌ای معاصر، معنای یکسانی دارند.