فلک نشین

معنی کلمه فلک نشین در لغت نامه دهخدا

فلک نشین. [ ف َ ل َ ن ِ ] ( نف مرکب ) فلک سیر. فلک محل. فلک مرتبت. فلک مقدار. فلک پایه :
خود را چو ستوده ای نکوهد
عیسی فلک نشین شمارش.خاقانی.

فلک سیر . فلک مرتبت

خود را چو ستوده‌ای نکوهد عیسی فلک نشین شمارش

بندیش که بر زمین نهای آن که تویی واجرام فلک نشین نهای آن که تویی

صاحبقران مبارز دین صفدر عجم شاه فلک نشین و امیر ملک نشان