فلک غلام

خورشید و فلک غلام سیارهٔ من نظاره‌گر دو کون نظارهٔ من

شهریار فلک غلام که هست هر غلامیش پهلوان ملوک

باد فلک غلام تو و آنکه شعارش این بود نوبت سلطنت تو را در دو سرای ایزدی

گیتی است رام و بخت به کام و فلک غلام یزدان دلیل و دهر مطیع و فلک معین

ترا سزد که بود گاه طاعت و فرمان فلک غلام و قضا بنده و قدر چاکر

رعد سیپد مهرهٔ شاه فلک غلام بر بوقبیس لرزه ز آوا برافکند

آرام جهان قوام تاج الملکست گردنده فلک غلام تاج الملکست

جهان به کام شود عشق کامران ترا فلک غلام شود حسن جاودان ترا

بر عارض تو خط، چو پراکنده می شود ترک فلک غلام ترا بنده می شود

تا اثر جهان بود باد جهان به نام تو تا گهر فلک بود، باد فلک غلام تو