معنی کلمه فلک صید در لغت نامه دهخدا فلک صید. [ ف َ ل َ ص َ / ص ِ ] ( ص مرکب ) بلندپایه. والامقام. ( فرهنگ فارسی معین ). آنکه از قدرت بسیار فلک را صید کند.
جملاتی از کاربرد کلمه فلک صید اهلی اگرچه شیر فلک صید من شده من پیش پای دوست سر افکنده بوده ام کافی‌ست برای نه فلک صید اسیر یک ناوک یا رب از گشاد نفست