فرقه جارودیه

معنی کلمه فرقه جارودیه در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] فرقه جارودیه یا همان فرقه سرحوبیه، یکی از شاخه های زیدیه در قرن دوم و سوم می باشد و از آن به مناسبت در باب وقف سخن به میان آمده است.
این فرقه به نام برجسته ترین فرد آن، ابوالجارُود زیادبن مُنْذَر، مشهور است.
شخصیت ابوالجارود
در منابع رجالی امامیه، اطلاعات اندکی درباره ابوالجارود آمده است.
← نظر محمدبن عمر کشّی
در منابع، نسب ابوالجارود به صورت های مختلف، از جمله «حوفی» و «حَرقی» و «خارقی»، آمده که جملگی تصحیف «خارفی» است، زیرا ابوالجارود از تیره خارَفِ قبیله هَمْدان بوده است.
تاریخ تولد و وفات
...

جملاتی از کاربرد کلمه فرقه جارودیه

اَبوالْجارود، از اصحاب باقرالعلوم و جعفر صادق در نیمه اول قرن دوم قمری و نیز بنیانگذار فرقه جارودیه بوده است. وی را گاهی منسوب به قبیله هَمْدان از تیره خارف دانسته اند. وی از اصحاب باقرالعلوم بوده است و احادیث زیادی از وی نقل کرده است اما گویا به سبب اندیشه های خاص و عدم پایبندی به تقیه از سوی باقرالعلوم طرد شده و به وی لقب سُرحُوب به معنای شیطان کور ساکن دریا داده شده است. جعفر صادق نیز وی را به جهت عقایدش مورد نکوهش قرار داده است.