چرخ دولابی

در شبستان چرخ دولابی چشمشان گشته مست بیخوابی

فغان زین چرخ دولابی که هر روز به چاهی افکند ماهی دل افروز

غم چرخ دولابی واژگون بدین صورتم کرد زار و زبون

تو قیاس از چرخ دولابی بگیر گردشش از کیست از عقل مشیر

به خون سرگشته تر دارم دلی از چرخ دولابی نیفتم در خیال خود که در گردابم اندازد

به این سامان نخواهد ماند دایم چرخ دولابی شود ویران دکان هرکه از دولاب می‌گردد

ولی کنون، چو ز رفتار چرخ دولابی ولی کنون، چو ز کردار بخت ظلمانی،

نهال روضه ی دولت که چرخ دولابی بود بگلشن او سر فکنده چون دولاب