پیشه گر

معنی کلمه پیشه گر در لغت نامه دهخدا

پیشه گر. [ ش َ / ش ِ گ َ ] ( ص مرکب ) پیشه ور. پیشه کار :
عقل قوت گیرد از عقل دگر
پیشه ور کامل شود از پیشه گر.مولوی.رجوع به پیشه ور شود.

پیشه کار، پیشه ور.

چو ساغر پیشه گر بخشش نگیری میان همگنان سرور نباشی