کینه کش

و یا بی دو دست از سپه کینه کش و یا حمله آوردنش شیروش

چون بصف آید کمان خویش دهد خم از دل شیران کینه کش بچکد خون

خسته آسمان کینه کش است بسته روزگار غدارست

بدانست کز بهر او تاخته ست چنان لشکری کینه کش ساخته ست

بر روی سقف کاسه وش مه سفره ای بنهاده خوش یک نیمه چرخ کینه کش زان سفره زر سوخته

ای روزگار کینه کش و چرخ خیره کش هر دو به خون مرد و زن آلوده دامنید

هان تا نکنی هرآنچ بتوانی کرد بس کینه کش است روزگار ای سره مرد

جهان گیر و کینه کش از بدسگالان ملک باش و از نعمت و ملک برخور

چو نتواند از کس شدن کینه کش نباشد ز کینداریش سینه خوش

پیش او پای ندارد که سرافکنده بود دشمن حیله گر کینه کش دستان کوش