کله منار

معنی کلمه کله منار در لغت نامه دهخدا

کله منار. [ ک َل ْ ل َ / ل ِ م َ ] ( اِ مرکب ) مناری که در آن کله دزدان و رهزنان را چینند برای عبرت گرفتن باقی ماندگان آنها. ( آنندراج ). ستون و یا برجی که در کنار جاده از کله دزدان و مردمان قطاع الطریق بر پا کنند تا دیگران عبرت گیرند. ( ناظم الاطباء ). مناری که در آن کله دزدان و راهزنان و محکومان را چینند تا مایه عبرت مردم گردد. منارکله. ( فرهنگ فارسی معین ) :
به دست خالی از این راه آخرت گذر است
بسان کله منارت اگر هزار سر است.رازی ( از آنندراج ). || مناری که فاتحین و جهانگشایان مغول و بعد از مغول از سر کشتگان می ساخته اند، نشانه فیروزی خود را. مناری که پادشاهان از سر بریده دشمنان می کردند. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). || به اصطلاح لوطیان نره باشد. ( آنندراج ). در اصطلاح لوطیان ، نره. شرم مرد.( فرهنگ فارسی معین ) :
شد سرآمد به رنگ کله منار
در جهان هر که او زیاده سر است.عبدالغنی قبول ( از آنندراج ).
کله منار. [ ک َل ْ ل ِ م ِ ] ( اِخ ) دهی از دهستان مرکزی بخش فریمان است که در شهرستان مشهد واقع است و 146 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9 ).

معنی کلمه کله منار در فرهنگ عمید

ستون یا برجی که از سرهای بریده برپا می کردند.

جملاتی از کاربرد کلمه کله منار

تپه سرتپه یا کله منار مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان است و در فیروزکوه، غرب شهر واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۵ اردیبهشت ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۳۸۳۶ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
تپه‌های کله منار ۱ و ۲ مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان است و در شهرستان هیرمند در روستای کرکویه واقع شده و این اثر در تاریخ ۷ مهر ۱۳۸۱ با شمارهٔ ثبت ۶۴۸۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.