چرخ کبود

تا زداید زنگ از آیینه چرخ کبود ماه نو هر ماه همچون صیقل روشنگر است

تا بود آفتاب و چرخ کبود هست حق را خلیفه ‌ ای موجود

نپسندم بزیر چرخ کبود خاطر هیچکس نژند و پریش

هر برجی را نموده از سر این چرخ کبود چون کبوتر

سردمهری لازم چرخ کبود افتاده است برف هرگز کم نمی گردد ازین کوه بلند

به خدای ار به زیر چرخ کبود چون منی بود و هست و خواهد بود

بلندیت بادا چو چرخ کبود که چرخ از بلندی نیاید فرود

بسی عالم‌آرا به چرخ کبود چو خورشید بررفت و آمد فرود

غلام همت آنم که زیرِ چرخ کبود ز هرچه رنگ تعلق پذیرد آزاد است

نی بر این آسمان و چرخ کبود که شد آن هست از بخار و ز دود