پالسترینا

یکی از مهمترین آثار پالسترینا، مس پاپ مارسلوس است. مدت‌ها این تصور رواج داشت که مس پاپ مارسلوس باید همان اثری بوده باشد که شورای ترانت را به ادامهٔ اجرای مس‌های پلی‌فونیک در آیین نیایش کلیسای کاتولیک متقاعد کرده است. اما اکنون می‌دانیم که این اثر چنین نقشی ایفا نکرده و بازتابی است از خواست شورا برای تجسم واضح و بی‌پیرایهٔ متن مقدس. این مس به پاپ مارسلوس دوم، که برای مدتی کوتاه در ۱۵۵۵ به زمامداری رسید تقدیم شده و این زمانی است پالسترینا یکی از آوازخوانان گروه همسرایان پاپ بود. مس پاپ مارسلوس برای کر آ کاپلا دربردارندهٔ شش خط آوازی، یک سوپرانو، یک آلتو، دو تنور و دو باس ساخته شده‌است.

یکی از نشانه‌های موسیقی پالسترینا این است که دیسونانس‌ها در ضرب‌های ضعیف یک میزان آورده می‌شوند. این کار، پلی‌فونی ملایمتر و مطبوع‌تری را ایجاد می‌کرد که اکنون به عنوان معین کنندهٔ موسیقی رنسانس پسین در نظر گرفته می‌شود.

پالسترینا در طول زندگی خود شهرت زیادی داشت. با این حال، شهرت او پس از مرگش بیشتر شد. استفاده از سبک پالسترینا در نوشتن موسیقی قدیمی مدرسهٔ رومی توسط تعدادی از شاگردانش، مانند جیووانی ماریا نانینو، راگیرو جیووانلی، آرکنجلو کریولی، تئوفیلو گارگاری، فرانچسکو سوریانو و گرگوریو الگری ادامه یافت. همچنین ممکن است سالواتور ساکو و جیووانی دراگونی نیز از شاگردان پالسترینا باشند.