پارشمن
معنی کلمه پارشمن در فرهنگ معین
معنی کلمه پارشمن در فرهنگ فارسی
( اسم ) پوست حیوانی مخصوصا پوست بز و گوسفند که برای نوشتن و چاپ پیرایند پوست آهو .
پوست حیوانی خاص پوست بز و گوسفند که برای نوشتن استفاده می کنند
معنی کلمه پارشمن در دانشنامه آزاد فارسی
(یا: کاغذ پوستی) پوست دباغی شدۀ حیواناتی چون گوسفند و بز و گوساله که برای نوشتن تهیه می شد. این لفظ تحریفی از نام شهر پرگاموم در یونان باستان است که در قرن ۲پ م برای نخستین بار پارشمن در آن جا ساخته شد. نوشتن بر روی پوست پیش از آن نیز رایج بود، لیکن در پرگاموم با شیوه های جدید برای تمیز کردن و کشیدن و تراش دادن پوست این امکان فراهم شد تا بتوان روی هر دو طرفِ پوست نوشت. از آن جا که پوست نرم و قابل انعطاف بود خیلی زود جای پاپیروس (طومارها) را در نگارش احکام و اسناد دولتی و کتاب ها گرفت و این امکان را فراهم آورد تا قطعات پوست را به صورت صحافی شده یا کُدِکْسْ درآورند. برای تهیۀ پارشمن ابتدا پوست را در آب خیس می کردند، موهای روی آن را می تراشیدند یا با کمک مواد آهکی از بین می بردند؛ روی پوست را از دو طرف تراش می دادند و سطح را با موادی صیقل می دادند تا قابل نوشتن باشد. «وِلوم» نوعی پارشمن مرغوب بود که از پوست نازک گوساله یا بره، بزغاله، یا گوسالۀ داخلِ شکم مادر یا تازه به دنیا آمده می ساختند. در قرن ۶پ م نسخه های خطی بر روی ولوم نوشته می شد، لیکن با افزایش تقاضا از کیفیت آن کاسته شد. در قرن ۱۲م در اروپای غربی نوعی ولوم انعطاف پذیر و مرغوب به نام «ووگ» ساخته شد. نخستین تذهیب ها در قرون وسطا، در اروپا بر روی ولوم مرغوب و پارشمن صورت گرفت. از پارشمن امروزه نیز برای نوشتن بعضی از مدارک و گواهینامه، یا در صحافی، یا ساختن کلاهک آباژور (نورتاب) استفاده می شود. به نوعی کاغذ که عمدتاً از خمیر چوب و تکه های کهنۀ پارچه با روش های تکمیلی ساخته می شود و در برابر آب بسیار محکم و مقاوم است، پارشمن و ولوم نباتی می گویند که نخستین بار در ۱۸۴۶ در فرانسه ساخته شد.
معنی کلمه پارشمن در ویکی واژه
جملاتی از کاربرد کلمه پارشمن
دست‌کم از هزارهٔ دوم پیش از میلاد، آدمیان آموختند که می‌توانند از پوست جانوران کاغذ چرمی (پارشمن) بسازند. ایرانیان روی پوست گاو، گاومیش و گوسفند و رومی‌ها بر پوست خر وحشی می‌نوشتند. پوست‌ها پس از دباغی و صیقل‌کاری به اندازهٔ نازک و نرم از کار درمی‌آمدند که در زیبایی و نیکویی شاهکار به‌شمار می‌آمدند. پارشمن ایرانی ویژگی‌های بهتری داشت. برای نمونه، ایرانیان برای از بین بردن بوی ناخوشایند چرم، در روند ساختن پارشمن، به آن گلاب می‌افزودند. اوستا را نخستین‌بار روی ۱۲ هزار پوست گاو نوشته بودند.