گرم و گداز

دلم افروخته بود از طرب و شادی و ناز تو دلی سوختهٔ از گرم و گداز آوردی

پیشت به پای صد صنم چنگساز باد دشمنت سال و ماه به گرم و گداز باد

که رشک آورد آز و گرم و گداز دژ آگاه دیوی بود دیرساز

همه مهتران پیش باز آمدند پر از درد و گرم و گداز آمدند

کس چه داند که چه بر سینهٔ من می‌گذرد؟ من شناسم اثر گرم و گداز دل خویش

ز دولت بهرهٔ طبعش همه لهو و سرور آمد ز گردون قسمت خصمش همه‌ گرم و گداز آمد

اندر آن حسرت برآورد از سر گرم و گداز آتشین آهی که دودش دامن صحرا گرفت