گارن

مرحلهٔ چهارم بدون حادثهٔ خاصی برگزار شد و با پیروزی پوتیه به پایان رسید. مرحلهٔ پنجم نیز با پیروزی اوکوتوریه خاتمه یافت. در پایان این مرحله، گارن با برتری ۲۸ ثانیه‌ای نسبت به پوتیه رهبر مسابقه بود.

در مرحلهٔ دوم، آنتوان فوره در نزدیکی شهر خود رهبر مسابقه بود و حدود ۲۰۰ نفر از هوادارانش تلاش کردند از رقابت سایر رکابزنان جلوگیری کنند. در این حین، دست گارن آسیب دید و جووانی جربی بیهوش شد. فاوره نتوانست از این برتری تا پایان مرحله سود ببرد و در رقابت آخر خط، ایپولیت اوکوتوریه به پیروزی دست یافت. مرحلهٔ سوم از شهر نیم می‌گذشت و هواداران فردینان پایان (که در مرحلهٔ نخست از مسابقه اخراج شده‌بود) به سوی رکابزنان سنگ پرت کردند و مسیر را بستند. برخی رکابزنان مصدوم شدند. پس از نیم، پنج رکابزن از بقیه جدا شدند و در نهایت، اوکوتوریه با پشت سر گذاشتن آنری کورنه برندهٔ مرحله شد.

در کیلومترهای آخر مرحلهٔ پایانی، اوکوتوریه، گارن و دورتینیاک فرار کردند. قرار بود خط پایان مسابقه در پارک دو پرنس باشد، ولی به دلیل بارش باران، برگزار کنندگان و رکابزنان توافق کردند که کیلومتر پایانی لغو شود و نتیجهٔ نهایی بر پایهٔ زمان‌های ثبت شده در ویل داوره اعلام شود. بنابراین اوکوتوریه برندهٔ مرحلهٔ پایانی اعلام شد. موریس گارن نیز با دوم شدن در این مرحله، قهرمانی تور را کسب کرد.

مسیر مسابقه مشابه دورهٔ پیشین بود و موریس گارن (قهرمان دورهٔ گذشته) با فاصلهٔ کمی با لوسین پوتیه به عنوان قهرمان مسابقه معرفی شد. ایپولیت اوکوتوریه نیز در ۴ مرحله پیروز شده بود. ولی پس از رسوایی‌های به بار آمده در مورد کمک گرفتن برخی رکابزنان از حمایت‌های بیرونی، ۱۲ رکابزن از جمله چهار نفر اول رده‌بندی نهایی و برندگان همهٔ مراحل، توسط اتحادیهٔ دوچرخه‌سواری فرانسه رد صلاحیت شدند. چهار ماه پس از پایان مسابقه، آنری کورنه که در رده‌بندی نهایی اولیه در رتبهٔ پنجم قرار گرفته بود، به عنوان برندهٔ تور اعلام شد. مشکلات رخ داده در این مسابقه، باعث شد دورهٔ بعدی تور با قوانین متفاوتی نسبت به دوره‌های ۱۹۰۳ و ۱۹۰۴ برگزار شود.

بخت‌های اصلی قهرمانی موریس گارن و ایپولیت اوکوتوریه بودند. مرحلهٔ نخست به طول ۴۶۷ کیلومتر از پاریس تا لیون برگزار شد. مسابقه در ساعت ۱۵:۱۶ آغاز شد و گارن نخستین رکابزن بود که در ساعت ۹ صبح روز بعد و یک دقیقه زودتر از نفر دوم، امیل پاژی، از خط پایان گذشت. اوکوتوریه به دلیل گرفتگی عضلات شکم نتوانست مرحله را به پایان برساند و از رده‌بندی اصلی خارج شد، ولی در مرحلهٔ دوم شرکت کرد و برندهٔ آن مرحله شد. پاژی در مرحلهٔ دوم تصادف کرد و از مسابقه حذف شد. اوکوتوریه در مرحلهٔ سوم نیز پیروز شد، ولی در مرحلهٔ چهارم به دلیل استفاده از خلأ پشت یک خودرو از مسابقه کنار گذاشته شد.

تور دو فرانس ۱۹۰۳ نخستین دورهٔ مسابقهٔ دوچرخه‌سواری تور دو فرانس بود که از ۱ تا ۱۹ ژوئیهٔ سال ۱۹۰۳ در فرانسه برگزار شد. مسابقه در ۶ مرحله به طول ۲۴۲۸ کیلومتر انجام شد و در پایان موریس گارن فرانسوی به مقام قهرمانی دست یافت. او در نخستین مرحله پیروز شد و برتری را تا پایان تور حفظ کرد. گارن در دو مرحلهٔ پایانی نیز پیروز شد و در رده‌بندی نهایی، حدود سه ساعت با نفر دوم فاصله داشت.

در حین مسابقه، نه رکابزن به دلایلی از جمله استفادهٔ غیر قانونی از خودرو یا قطار، از مسابقه اخراج شدند. پس از شکایت‌هایی از سایر رکابزنان، اتحادیهٔ دوچرخه‌سواری فرانسه تحقیقاتی را آغاز کرد و پس از شنیدن شهادت شماری از رکابزنان و شاهدان، در دسامبر ۱۹۰۴ چهار نفر نخست رده‌بندی اصلی (که شامل برندگان همهٔ مراحل نیز می‌شد) یعنی موریس گارن، لوسین پوتیه، سزار گارن و ایپولیت اوکوتوریه را رد صلاحیت کرد. در مجموع ۲۹ رکابزن جریمه شدند. دلایل رد صلاحیت‌ها هرگز به صورت عمومی منتشر نشد.

تور ۱۹۰۴ مشابه دورهٔ پیشین در ۶ مرحله به طول ۲۴۲۸ کیلومتر برگزار شد. در بخش پایانی مرحلهٔ نخست، موریس گارن و لوسین پوتیه از سایر رکابزنان جدا شدند و با وجود این که توسط چهار مرد نقابدار مورد حمله قرار گرفتند، توانستند به ترتیب به عنوان نفر اول و دوم از خط پایان بگذرند.

چارلز لیزر سوئیسی برندهٔ مرحلهٔ چهارم شد. در پایان این مرحله، گارن با اختلاف حدود دو ساعت با امیل ژرژه، رهبر مسابقه بود. ژرژه در میانهٔ مرحلهٔ پنجم زمانی که در حال استراحت بود به خواب رفت و نتوانست مرحله را به پایان برساند. گارن با پیروزی در این مرحله، برتری خود را به حدود سه ساعت افزایش داد و سپس در مرحلهٔ پایانی (که به مسافت ۴۷۱ کیلومتر، بلندترین مرحلهٔ تور بود) نیز پیروز شد.