معنی کلمه کوسج در لغت نامه دهخدا
- رکوب کوسج ؛برنشستن کوسه. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). و رجوع به کوسه برنشین شود.
|| آنکه دندانش کم باشد. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). کوزه ، و آن کسی باشد که دندان کم دارد. سیبویه گوید: اصل کوسج به معنی «ناقص الاسنان » کوزه فارسی باشد. ( تاج العروس ) ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). || ستور آهسته رو یا اسب تاتاری سست رو. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). ستور آهسته رو. ( ناظم الاطباء ). آهسته رو از اسبان تاتاری. ج ، کواسج. ( از اقرب الموارد ). اسب یا ستور دیگر کندرو. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
بود اعور و کوسج و لنگ و پس من
نشسته بر او چون کلاغو بر اعور.رودکی ( در صفت اسبی بد از یادداشت ایضاً ).|| ( اِ ) نوعی از ماهی که بینی وی همچو اره باشد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). ماهیی که خرطومی چون اره دارد و آن را لُخم نیز گویند. ( تاج العروس ، یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). معرب کوسه. لخم. بَنبَک. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). بیرونی آرد: ابوالعباس عمانی گوید: لخم را به فارسی فیشواز گویند و آن غیرموذی است و موذی «خر است » که به کوسج معروف است و در صفت کوسج گویند که درنده ٔآبهاست و سر آن مانند سرشیر است. ( از الجماهر بیرونی ص 143 ).
کوسج. [ ک َ س َ ] ( اِخ ) ابویعقوب اسحاق بن منصور...، معروف به کوسج است که اکنون نیزکوچه ای در مرو منسوب به اوست. ( از انساب سمعانی ).
کوسج. [ ک َ س َ ] ( اِخ ) سهل بن شاپور، متوفی به سال 218 هَ. ق. طبیبی از مردم اهواز. وی را با یوحنابن ماسویه و جورجیس بن بختیشوع اخبار و مزاحها بوده است. او راست : الاقرباذین. ( از اعلام زرکلی ).