کف زی
معنی کلمه کف زی در دانشنامه عمومی
ارگانیسم های کف زی در رسوبات کنار ساحل دریا و اقیانوس و در داخل گودال های صخره ای اعماق دریا نیز دیده می شوند البته بعضی از این ارگانیسم ها که به فشار اعماق ته دریا عادت کرده اند دیگر نمی توانند در روی سطح دریا زندگی کنند. فشار اعماق دریا بسته به مکانهای متفاوت فرق می کند ( تقریباً هر ۱۰ متر ۱ اتمسفر فشار در اعماق دریا مشاهده می شود ) .
نور به اعماق دریا نفوذ نمی کند بنابراین کف زی ها انرژی مورد نیاز خود را از مواد آلی که از سطوح بالاتر دریا به ژرفاها فرستاده می شوند تأمین می کنند بنابراین زنجیره غذایی کف زی ها را لاشه ها و بقایای ارگانیسم های مرده تشکیل می دهند بنابراین اکثر موجودات اعماق دریا را پوده خوارها تشکیل می دهند.
بر اساس تقسیم بندی کمپبل کفزیان بر اساس اندازه ای که دارند به چهار دسته کلی تقسیم می شوند.
به کفزیانی گفته می شود که اندازه ای کوچکتر از ۰٫۰۵ میلی متر داشته باشد. این جانوران عمدتاً شامل باکتری ها و آغازیان می باشد.
به کفزیانی گفته می شود که اندازه آن ها بین ۰٫۰۵ میلی متر تا ۰٫۵ میلی متر داشته باشند. این کفزیان عمدتاً شامل استراکودا و کپه پودا می باشد.
به کفزیانی گفته می شود که اندازه ها آنها بین ۰٫۵ میلی متر تا ۲۰۰ میلی متر اندازه داشته باشد. این جانوران معمولاً عمده سخت پوستان و نرم تنان را شامل می شود.
به کفزیان بزرگتر از ۲۰۰ میلی متر گفته می شود که شامل برخی خارپوستان، خرچنگ ها و شکم پایان می باشد.
معنی کلمه کف زی در دانشنامه آزاد فارسی
(یا: دریابن) واژه ای برای توصیف زیست بوم بستر دریا. این زیست بوم محل رشد گیاهانی مانند علف های دریایی، و جاندارانی همچون مرجان ها، اسفنج ها، نرم تنان صدف دار، و شقایق دریایی است که در کف دریا زندگی می کنند.
جملاتی از کاربرد کلمه کف زی
جنگل‌های حرای خلیج نای بند گسترده‌ترین نواحی پراکنش این اجتماعات درختی کمیاب با وسعت ۳۹۰ هکتار، آخرین مجموعه انبوه و وسیع این درختان ساحلی در جنوب غربی آسیا محسوب می‌شود. جنگل‌های حرای عسلویه بوشهر به عنوان ذخیره گاه بیوسفری ساحلی آب‌های جنوب کشور در پارک ملی دریایی نای‌بند یکی از مناطق حساس ساحلی به‌شمار می‌آید که در اکوسیستم خود گیاهان شور پسند دریایی، جانداران کف زی و پرندگان مهاجر اقیانوسی را پناه داده‌است.
-آنها به تغذیه از بی مهرگان کف زی با پوسته‌های سخت می‌پردازند و طعمهٔ خود را توسط آرواره‌های قوی خرد می‌کنند.
جنگل‌های حرای خلیج نای بند یکی از نواحی پراکنش این اجتماعات درختی کمیاب با وسعت ۳۹۰ هکتار، آخرین مجموعه انبوه و وسیع این درختان ساحلی در جنوب غربی آسیا محسوب می‌شود. جنگل‌های حرای عسلویه بوشهر به عنوان ذخیره گاه بیوسفری ساحلی آب‌های جنوب کشور در پارک ملی دریایی نای‌بند یکی از مناطق حساس ساحلی به‌شمار می‌آید که در اکوسیستم خود گیاهان شور پسند دریایی، جانداران کف زی و پرندگان مهاجر اقیانوسی را پناه داده است.