[ویکی شیعه] کتب ضالّه (کتاب های گمراه کننده) یا کتب ضلال اصطلاحی است در فقه شیعه و به کتاب هایی گفته می شود که موجب گمراهی خوانندگان از دین یا مذهب حق می شوند؛ یا به دلیل این که محتوای آن ها مخالف حق است یا بدین دلیل که با انگیزه گمراه کردن نوشته شده اند. بنا بر نظر فقیهان شیعه نگهداری این کتاب ها فقط در صورتی که فایده مهمی داشته باشند جایز است؛ مانند نوشتن ردیه بر مطالب کتاب یا در زمان تقیه. گفته شده است که عنوان کتب ضاله را نخستین بار شیخ مفید در کتاب المقنعه با دو عنوان کتب کفر و کتب ضلال مطرح کرده است.
جملاتی از کاربرد کلمه کتب ضاله
در خرداد ۱۳۲۴، وزارت فرهنگ (به وزارت غلامحسین رهنما در کابینه محسن صدر) به اتهام پخش کتب ضاله و خلاف شرع علیه کسروی اعلام جرم کرد. برای رسیدگی به این پرونده، جلسه‌ای در ساعت‌های اولیه روز ۱۱ مارس ۱۹۴۶ (۲۰ اسفند ۱۳۲۴) در شعبه ۷ بازپرسی دادسرای تهران به تصدی [آقای] بلیغ تشکیل شد. گفته شده که روز، زمان و مکان جلسه دادگاه که علنی نبود، توسط پدر بازپرس بلیغ به فدائیان درز کرده بود. گروه فدائیان اسلام به رهبری برادران امامی به جلسه دادگاه وارد شدند و کسروی و منشی‌اش، سید محمدتقی حدادپور را با استفاده از چاقو و اسلحه به قتل رساندند.
این کتاب که قسمتی از تعالیم عمومی و آشکار ایلیا رام‌الله محسوب می‌شود، علی‌رغم اخذ مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی وقت، مدتی پس از انتشار در فهرست کتب ممنوعه قرار گرفت و مانند سایر کتبی که توسط نهادهای دولتی جمهوری اسلامی با عنوان کتب ضاله از آن یاد می‌شود از کتاب فروشی‌ها جمع شد.