کام جستن

نخست اقبال و آنگه کام جستن نشاید گنج‌ِ بی‌آرام جستن

دل نهادن به پیام تو خطا بود خطا کام جستن ز لبان تو غلط بود غلط

نه عاقلی است دلا کام جستن از آن لب در این دقیقه بسی حرف و گفتگو شده است

در رهِ خلق و کام اهل هنر از پی کام جستن و غم گر

ز گیتی چون توانم کام جستن که جانم را نه دل مانده‌ست نه تن

هیچ کامم نماند جز یک کام چیست آن کام جستن کامش