چرب و نرمی

دل فولاد را از چرب و نرمی موم می سازم به مغز استخوان من دم شمشیر می ریزد

از چراغ خانه ام بزم حریفان در گرفت چرب و نرمی شد زبان شکوه غماز مرا

می شود خصم قوی از چرب و نرمی زیر دست می کند پامال خود یک قطره روغن آب را

به هر کس ره چرب و نرمی سپر منه پای چون شمع ازین ره بدر

مشو غافل ز چرب و نرمی گردون بزم‌آرا که آخر شمع مومی، نخل آتشبار می‌گردد

به قید سخت رویانم، ملایم طینتی دارم چو مغز از چرب و نرمی در شکنج استخوان باشم