پیوند نسبی

معنی کلمه پیوند نسبی در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] برادری، پیوند نسبی میان دو تن، اعم از زن و مرد، که توسعاً به پیوند عمیق دینی و عاطفی نیز دلالت می کند.
از اشتراک بیواسطه در پدر و مادر یا یکی از آن دو پدید می آید و آثار و احکام ویژه حقوقی، فقهی و اخلاقی دارد.
حکم فقهی
اهمّ مواردی که «برادری» «خواهری» از نظر فقهی دارای حکم است، عبارت است از: الف) میراث که بنا به اجماع همه مذاهب، در صورت فقدان افراد طبقه اول یعنی پدر، مادر و فرزندان، نوبت به افراد طبقه دوم یعنی برادر و خواهر خواهد رسید. در جزئیات این حکم، آرای متفاوت وجود دارد. ب) حِضانت برادر یا خواهر خردسال که برخی از فقها به وجود چنین حقی فتوا داده اند ج) وجوب یا استحباب پرداخت هزینه زندگی برادر یا خواهر تهیدست. د) پذیرفتن گواهی یک نفر به سود برادر یا خواهر که برخی از فقهای مذاهب عامّه نسبت به آن تردید کرده اند.
برادری رضاعی
برادری علاوه بر نسب، از راه رضاع نیز حاصل می شود.

جملاتی از کاربرد کلمه پیوند نسبی

بهاروند، از نام بهار، نیای دوازدهم و بانی طایفه مشتق شده‌است. پسوند «وند» نشانه پیوند نسبی و بانی آن است. بهاروند به کسانی گفته می‌شود که از نسل بهار بوده‌اند اما در طول تاریخ افرادی از سایر ایلات به این طایفه ملحق شده‌اند.