پیروزگر

چو پیروزگر دادمان دستگاه گنه کار پیدا شد از بی‌گناه

کجا رزمش بود پیروزگر باد کجا بزمش بود با جاه و فر باد

هم از سفیر کبیرش که نک به قسطنطین به امر خسرو پیروزگر کشاند رخت

که ایرانیان را هم ایدر بدار که پیروزگر باشی از کارزار

فرستاده چون پاسخ نامه خواست ز پیروزگر داور دادراست

برفتند با هدیه و با نثار/ بنزدیک پیروزگر شهریار

همی گفت شاهست پیروزگر همیشه کلاهش به خورشید بر

پس آب و آتش و گیاه پیش اورمزد خدای به گِله ایستند و بنالند که فریدون را باز زنده کن تا اژدها را بکشد، چه اگر تو ای اورمزد این نکنی ما در جهان نتوانیم بود. آتش گوید روشنی ندهم، و آب گوید که روان نشوم، و پس من دادار اورمزد به سروش و ایزد نریو سنگ گویم که: تن گرشاسپ سام را بجنبانند تا برخیزد. پس سروش و ایزد نریو سنگ به سوی گرشاسپ روند، سه بار بانگ کنند، بار چهارم سام با پیروزگری برخیزد، به نبرد اژدها رود و او (اژدها) سخن گرشاسپ نشنود، و گرشاسپ گُرز پیروزگر بر سر اژدها بکوبد و او را بزند و بکشد. پس رنج و پتیاره از این جهان برود تا هزاره را به پایان رسانم. پس سوشیانس آفرینش را دوباره پاک بسازد و رستاخیز و تنِ پسین باشد.

که پیروزگر شاه پیروز باد همه روزگارانش نوروز باد

نمانم که مانی تو پیروزگر وگر یابی از اختر نیک بر

خداوند دانایی وتاج وتخت ز پیروزگر یافته کام و بخت

برو آفرین کرد شاه یمن که پیروزگر باش بر انجمن