پرانده

تو دل را ز دردش پرانده مدار که امشب ز جانش برآرم دمار

تا قامت بلند تو در جلوه آمده است از رعشه سرو فاختگان را پرانده است

بگفت و دل از جان او برگرفت پرانده همی ماند ازو در شگفت

دل تو شاد و رخت تازه باد ، کز بر چرخ دل عدوی تو پرانده و رخش دژمست

آشفته دل ه مرغ شکاریست شد شکار بازش مجو که باز شکاری پرانده ای